Kościół na Górnym ŚlÄ sku w pierwszej połowie XVII wieku

222Ks - FRANCISZEK MAROŃ (14)Zagórze, Klimontów, Porąbka, Niwka, Brzęczkowice, Brzezinka, Szopienicei Rożdzień. W kościele był uposażony ołtarz św. Apostołów Filipai Jakuba, którego ołtarzystą był ks. Bartłomiej Michnikowius. Zarazemużytkował on liczne posiadłości, dlatego też wolał przebywać w Mysłowicach,niż w nadanych mu jako proboszczowi Dziecko wicach. Przy kościelebyło bractwo pod wezwaniem NMP i św. Anny, troszczące sięszczególnie o pogrzeb swoich członków. W mieście był również szpital,a poza miastem kaplica św. Krzyża, której niektórzy kronikarze nadaćchcieli przywileje najstarszej świątyni w mieście, choć jeszcze nie istniała,kiedy już stał kościół NMP. Przy wizytacji w 1611 r. wizytatorprzypomnieć musiał prepozytowi mysłowickiemu, aby przynajmniej jedenkonfesjonał stanął w kościele. W 1619 r. kościół był po pożarze i wizytatorproponował ponowną jego konsekrację. Proboszczem był wtedyks. Jan Goleniovius, a prebendarzem ks. Stanisław Buchcius, któryoprócz licznych innych dobrodziejstw miał do swojej dyspozycji okołotrzy łany ziemi. Za to miał. tygodniowo odprawiać dwie msze Św., jednąna chwałę apostołów Filipa i Jakuba, a drugą za zmarłych. Oprócz tegow większe święta miał być obecny na nieszporach. Nadal istniały wtedybractwo św. Anny, szpital oraz kapliczka św. Krzyża. W 1657 r. niewspomniano o Mysłowicach. W 1665 r. znalazło się tylko krótkie sprawozdaniew protokole o tamtejszym duchowieństwie. Proboszczem byłks. Michał Gosławski, protonotariusz apostolski. Do pomocy miał dwóchwikarych, ks. Stanisława Twardzika oraz ks. Wojciecha Dziurzyńskiego,który zarazem był prebendarzem.Paniowy w r. 1598 były niedostępne dla wizytatora. Według niesprawdzonych wieści stał tam drewniany kościół pod nieznanym wezwaniemi patronatem dziedziców Rogojskiego i Bujakowskiego oraz pod zarządemzbiegłego z klasztoru zakonnika. Majątek kościelny zabrano,a duchownemu dawano roczne pobory. Dlatego zjazd duchowieństwaw 1601 r. musiał upomnieć dziedziców paniowskich, aby zaprezentowalikandydata na prawowitego proboszcza. Wezwanie było bezskutecznei dopiero przy wizytacji w 1619 r. poruszono ponownie sprawę Paniów,gdzie wspomniani już dziedzice przed sądem rozstrzygali sprawę właściwegoproboszcza. Rogojskim nie zależało na uporządkowaniu sprawy,natomiast Piotr Bujakowski pragnął ustanowienia prawowitego kapłana.Nie wiadomo, jak długo toczył się spór, w każdym razie skończyłsię niezależnie od wyroku sądowego przydzieleniem Paniów do parafiibujakowskiej, przy której pozostał aż do reaktywizacji parafii w 1925 r.Piekary Śląskie w 1598 r. miały kościół drewniany pod wezwaniemśw. Bartłomieja i patronatem cesarskim. Swego czasu był pod zarządemmargrabiego brandenburskiego i od tego czasu użytkowany był przezinnowierców. Ogołocony z wszystkiego, administrowany był przez przygodnychduchownych, jak np. w 1598 r. przez kalwina Klemensa, rocznieopłacanego i przechowującego swoje płody ziemne i inne w zakrystii.W 1619 r. działał tam Andrzej, kalwin. Panem wioski był właścicielSwierklańca, który protegował innowierców u siebie i w całym państwiebytomskim. W 1657 r. patronem była Komora Cesarska we Wrocławiu.Na miejscu był już prawowity proboszcz nieznanego nazwiska. Dopieroprzy wizytacji w 1665 r. wizytator zanotował, że proboszczem był ks. Ja-