Kościół na Górnym ŚlÄ sku w pierwszej połowie XVII wieku

224 .K S. FRANCISZEK MAROŃ (20)ny. Większość ludności w parafii była katolicka.Miedźna w r. 1598 przeżywała taki sam los jak jej poprzedniczka. Byłapod patronatem pana na Pszczynie i jej drewniany kościół parafialnypod wezwaniem św. Klemensa pozostawał pod administracją jakiegośKonstantyna z Bielska, który zaliczał się do konfesji augsburskiej.W 1619 r. wizytator zaszeregował tamtejszego sługę Bożego bez bliższychdanych personalnych do pseudoewangelików. W 1665 r. wizytatoruznał kościół w Miedźnej za starodawny. Po przykrych przejściachwyznaniowych, zgodnych z nakazami pana na Pszczynie, znalazł się znowuw rękach katolickich duszpasterzy. W r. 1665 był nim ks. KrzysztofZowadowski, prezentowany przez pana na Pszczynie, a potwierdzonyprzez biskupa krakowskiego. Po raz pierwszy wzmiankowany był wtedytakże kościół filialny w Rdzawię. W parafii większość stanowili katolicy.Mikołów jako własność wolnostanowego pana na Pszczynie i starodawnygród musiał oczywiście w czasie krytycznym dla Kościoła katolickiegonależeć do innowierców, co też potwierdził wizytator w 1598 r.Stał tam wtedy kościół murowany pod wezwaniem św. Wojciecha, zarządzanyprzez innowiercę Jakuba Małyńskiego z Koła. W r. 1619 administrowałw Mikołowie syn zarządcy parafii w Pszczynie. W Mikołowiena równi z innymi parafiami w granicach dekanatu pszczyńskiego wizytatordopiero w 1665 r. znalazł wszystko zgodne z zasadami katolickiejparafii, obsługiwanej z prezenty kolatora przez kapłana zatwierdzonegoprzez biskupa diecezjalnego. Był nim wtedy ks. Jan Rakowski, który podługiej przerwie, spowodowanej innowierstwem, przywrócił parafiiwłaściwe życie religijne. Prawdopodobnie jeszcze z czasów przedreformacyjnychmiał proboszcz mikołowski własnych poddanych i to dwóchkmieci, dziewięciu zagrodników, dziesięciu komorników oraz jeden młynw Zarzeczu.Mokre było w 1598 r. prywatną własnością Kaspra Rheiberga, bezwątpienia rodowitego Niemca, który nie chciał być przeszkodą dla napływającejz zachodu fali niemczyzny o rozmaitych odcieniach nowowierczych.Dlatego dawny kościół parafialny murowany pod wezwaniemśw. Wawrzyńca oddał innowierczemu słudze i to ze względów utylitarnychtemu samemu, który zaopatrywał Mikołów. W 1619 r. utrzymałasię sytuacja bez zmian i co drugą niedzielę innowierczy sługa Boży z Mikołowaodwiedzał swoich wiernych w Mokrem. W 1665 r. było Mokreznowu pod zarządem prawowitego, przez biskupa ustanowionego kapłana.Był nim ks. Stanisław Sobestyański. Korzystał również z beneficjum,zwróconego z początkiem roku 1655. W parafii nie było ani jednego innowiercy.Pszczyna w 1598 r. stanowiła własność i siedzibę pana na Pszczynie.Toteż tamtejszy kościół był pod jego wyłączną i bezpośrednią opieką.Świątynia miała wnętrze murowane, natomiast cały korpus wykonanoz drewna. Administratorem był dotychczas Marcin Szymbarski, wyznaniaaugsburskiego, który sobie przywłaszczył tytuł dziekana, mającdwóch pomocników. Skoro jednak zmarł, pozostali tylko Zachariuszz Wittenberga, obsługujący Niemców, oraz Wacław z Żor, przeznaczonydla Polaków. Miejsce dziekana pozostało na razie wolne. W tymżekościele odbywały się dwa razy w roku konwenty dla całego dekanatu,