CamSepLibr 1 Chromatografia jonowo-wykluczajaca

Chromatografia jonowo-wykluczjąca
zadanej dokładności. W ten sposób wyznaczono wpływ różnych parametrów
charakteryzujących analizowaną próbkę, fazę ruchomą i stacjonarną na współczynnik podziału
[33, 34, 37].
Omawiane równania upraszczają się znacznie gdy [34]:
- kwas zastosowany jako bufor jest całkowicie zdysocjowany i jego stężenie jest znacznie
większe od stężenia analizowanej próbki,
- grupy funkcyjne złoża są mocnym kwasem i ich stężenie w fazie stacjonarnej jest znacznie
większe od stężenie analizowanej próbki. Ze względu na kowalencyjne związanie ze złożem
nie mogą one przechodzić do fazy ruchomej. Protony również nie mogą swobodnie
przechodzić między fazami ze względu na warunek ich elektroobojętności.
Powyższe założenia są zwykle spełnione w przypadku kolumn analitycznych. Wówczas
współczynnik podziału opisuje równanie (3.32). Przy uwzględnieniu w nim drugiej stałej
dysocjacji, K 2 , i adsorpcji na żywicy złoża otrzymuje się [34]:
(3.34) K
d
=
K c + K V V + 1
a f H A S
,
2
a b a 2 b
K c + K K c + 1
gdzie V A - objętość szkieletu żywicy złoża.
Z porównania równań (3.32) i (3.34), przy założeniu, że żywica jest częścią składową fazy
stacjonarnej, wynika:
(3.35) K P = K H + 1.
W przypadku gdy dodatkowo założymy, że adsorpcja następuje w fazie stacjonarnej, druga
stała dysocjacji jest znacznie mniejsza od pierwszej, stężenie grup funkcyjnych złoża jest
większe od stałej dysocjacji próbki i tylko niezdysocjowana postać próbki może przechodzić
do fazy stacjonarnej, wówczas równanie (3.34) upraszcza się do postaci:
(3.36) K
d
cK
b P
=
c + K
b
a
.
27