CamSepLibr 1 Chromatografia jonowo-wykluczajaca

Chromatografia jonowo-wykluczjąca
5.3. Faza stacjonarna
5.3.1. Struktura złoża
Zmniejszenie średnicy ziaren złoża zwiększa sprawność kolumn chromatograficznych.
Wiąże się z tym również wzrost jego pola powierzchni, tzn. ilość miejsc jonowo-wymiennych,
a stąd poprawia się rozdział w układzie jonowo-wykluczającym. Ponieważ w przypadku
komercyjnie dostępnych analitycznych kolumn do chromatografii jonowo-wykluczającej
stężenie grup funkcyjnych złoża jest znacznie większe od stężenia próbki zmiany te nie
wpływają na retencję próbek. Wzrost sprawności kolumny uzyskany przy zachowaniu stałych
objętości martwej i wewnętrznej kolumny, tzn. nie wynikający np. ze zmniejszenia ziarna
złoża, prowadzi do przesunięcia wykresów na Rys. 4.1 ÷ 4.3 w kierunku mocniejszych
kwasów lub zasad [33]. Średnica porów, podobnie do średnicy ziarna, wpływa również na
efektywność rozdziału nie zmieniając retencji (pojemności). Związane jest to z tym, że ładunek
złoża nie zależy od wymiarów i kształtu porów [93].
Zwykle w chromatografii jonowo-wykluczjącej wykorzystuje się żywice
mikroporowate. Ostatnio obserwuje się jednak również tendencję do zastępowania ich
żywicami makroporowatymi o mniejszej pojemności lecz bardziej wytrzymałymi
mechanicznie [73, 94]. Zastosowane przez autora złoża oparte na silikażelu [31, 66]
charakteryzowały się znacznie mniejszym udziałem hydrofobowej adsorpcji na retencję
badanych związków, co można zaobserwować np. z porównania wykresów przedstawionych
na Rys. 4.1 i 4.2. Spowodowane jest to oczywiście głównie brakiem grup aromatycznych na
tym złożu.
Najczęściej stosowanym złożem w chromatografii jonowo-wykluczającej jest
kopolimer styrenu i diwinylobenzenu o różnym stopniu usieciowania. Do powierzchni takiego
71