CamSepLibr 1 Chromatografia jonowo-wykluczajaca

Parametry wpływajace na retencję
niezależny od tego stężenia. Gdy stała dysocjacji osiąga wartości porównywalne ze stężeniem
grup funkcyjnych złoża wówczas współczynnik podziału jest praktycznie niezależny od jej
wartości (krzywa 8 na Rys. 5.2). Ze wzrostem stężenia grup funkcyjnych złoża ta graniczna
krzywa przesuwa się w stronę większych stężeń aż do otrzymania zależności przedstawionych
na Rys. 5.3. W praktyce chromatograficznej zwykle ten ostatni przypadek ma miejsce.
Bufor dodany do fazy ruchomej uniezależnia retencję od stężenia próbki. Jego
obecność jest niepożądana w przypadku niektórych systemów detekcyjnych. Opracowana
metoda modelowania kolumny pozwala na optymalizowanie stężenia buforu tak aby z jednej
strony zapewniał on stałą, niezależną od stężenia, retencję, z drugiej zaś nie zwiększał
niepotrzebnie przewodnictwa fazy ruchomej [31, 33]
Powyższe przewidywania teoretyczne potwierdzają doświadczalnie uzyskane
zależności wielkości współczynnika podziału od stężenia [31] i objętości zastrzyku próbki
[37]. Ta ostatnia zależność została przedstawiona na Rys. 5.4. Widać z niego dobrą zgodność
przewidywań teoretycznych z wynikami eksperymentalnymi szczególnie dla małych ilości
próbek wprowadzanych na kolumnę.
5.1.3. Stopień i stała dysocjacji
W przypadku chromatografii jonowo-wykluczającej pojęcie stopnia dysocjacji
równoważne jest z efektywnym ładunkiem próbki. Im bardziej jest ona zdysocjowana
(zjonizowana) tym mniejsza jest jej retencja. Spowodowane to jest efektem Donnana. W
przypadku niebuforowanej fazy ruchomej stopień dysocjacji próbki zależy od jej stężenia,
stałej dysocjacji oraz składu fazy ruchomej. W buforowanej fazie ruchomej nie zależy on od
ilości próbki wprowadzanej próbki, a tylko od jej stałej dysocjacji.
52