CamSepLibr 1 Chromatografia jonowo-wykluczajaca

Chromatografia jonowo-wykluczjąca
Niewątpliwie w dalszym ciągu największe zastosowania technika ta znajduje w analizie
kwasów karboksylowych. Zwykle do detekcji wykorzystuje się wówczas detektory
fotometryczne w zakresie długości fal 250-280 nm dla kwasów aromatycznych i 200-220 nm
dla kwasów alifatycznych. Na Rys. 6.1 pokazano przykład analizy kwasu benzoesowego w
musztardzie [31]. Zaobserwować na nim można dobry jego rozdział od związków
nieorganicznych. Z kolei niezdysocjowane związki organiczne nie były wykrywane przez
zastosowany detektor elektrokinetyczny. Na Rys. 6.2 natomiast zobrazowano rozdział kwasów
w białym winie australijskim [35]. Na uwagę zasługuje fakt, że przygotowanie obu próbek
polegało jedynie na odfiltrowaniu z nich części stałych. Olbrzymią zaletą tej techniki jest
bowiem możliwość analizy skomplikowanych układów bez potrzeby wcześniejszego ich
przygotowania. Stąd znajduje ona zastosowanie w analizie kwasów karboksylowych np. w
próbkach biologicznych (Tabela VI-1).
Drugą często analizowaną, metodą chromatografii jonowo-wykluczajacej, klasą
związków są słabe kwasy nieorganiczne i ich sole (Tabela VI-1). Dosyć interesującą metodę
opracowano w analizie boranów [86, 87]. Polialkohole dodane do fazy ruchomej tworzą z nimi
kompleksy usprawniające rozdział i detekcję konduktometryczną.
W chromatografii jonowo-wykluczającej do oznaczania alkoholi często stosuje się
wodne roztwory mocnych kwasów jako fazę ruchomą. Stevens i wsp. [121] odwrócili tę
sytuację i zastosowali alkoholową fazę ruchomą do analizy wody. Dodanie do niej kwasu
siarkowego pozwoliło na pośrednią detekcję konduktometryczną. Detekcję tej metody
usprawniono następnie dodając do metanolowej fazy ruchomej aldehydu cynamonowego
[158]. Obecność wody cofała reakcję aldehydu z metanolem, a jej katalizatorem było złoże
chromatograficzne.
85