CamSepLibr 1 Chromatografia jonowo-wykluczajaca

Opis teoretyczny
Proste równanie analityczne otrzymano również w przypadku gdy fazą ruchomą była
czysta woda i przy założeniu, że objętości fazy ruchomej i stacjonarnej są sobie równe [31, 36]:
(3.37) K
d
=
2
4c + K − K + 8K c
max
a a a
2
4c − K + K + 8K c
max
a a a
max
max
=
2
2c + K − K + 8K c
max
a a a
2c
− 2K
max
a
max
,
gdzie c max - stężenie w maksimum piku.
Z powyższego równania wynika m.in., że współczynnik podziału zależy od jednej tylko
wielkości eksperymentalnej, stosunku c max /K a .
3.3. Modelowanie Kolumny
Podejście globalne jest niekonsekwentne, korzysta się w nim bowiem z rozkładu
Gaussa zakładającego liniową izotermę adsorpcji Jak wspomniano przy omawianiu Rys. 3.1
możemy z nią mieć do czynienia gdy analizowana próbka występuje w jednej postaci. Gdy
ulega ona asocjacji, dysocjacji lub wszelkiego rodzaju kompleksowaniom wówczas w ogólnym
przypadku nie ma powodu aby obie postacie próbki były dokładnie tak samo zatrzymywane
przez kolumnę. Powoduje to asymetrię piku. W przypadku próbki ulęgającej dysocjacji w fazie
ruchomej jej stały stopień dysocjacji zapewnia dodanie buforu do fazy ruchomej. Bufor
uniemożliwia pracę niektórym detektorom (np. konduktometrycznemu, elektrokinetycznemu
czy też potencjometrycznemu). W chromatografii jonowo-wykluczającej często jako fazę
ruchomą stosuje się czystą wodę. Ponieważ kształt piku odwzorowuje w nim zmiany stężenia
próbki, wówczas w różnych jego częściach mamy do czynienia z różnym stopniem dysocjacji
próbki. Z obu stron u jego podnóża stężenie próbki jest najmniejsze. Oznacza to największy
efektywny ujemny ładunek próbki. Zgodnie z mechanizmem wykluczania jonów początek i
koniec piku poruszają się szybciej niż jego maksimum. Na chromatogramie przejawia się to
frontalnym rozmyciem pików. Ponadto retencja próbki zależy wówczas od jej stężenia.
28