CamSepLibr 1 Chromatografia jonowo-wykluczajaca

Detekcja
pracującą i na odwrót) [162]. Wyprowadzone przez autora równanie [35] pozwoliło powiązać
wysokość piku, ∆E, ze stężeniem analizowanej próbki, c max :
⎛ KLcmax
⎞
(7.1) ∆E =− 29 lg ⎜1 + ⎟ ,
⎝ 1 + K c ⎠
B
b
gdzie K L i K B - stałe kompleksowania jonów miedzi odpowiednio przez próbkę i składnik
buforu.
Dokładne wyprowadzenie równania (7.1) znaleźć można w pracy [35]. Wynika z niego, że
wykrywalność detektora można poprawić stosując jako bufory związki słabo kompleksujące
miedź w możliwie małym stężeniu. Takie dogodne warunki dla tej detekcji stwarza właśnie
chromatografia jonowo-wykluczająca. Ostatnio, z powodzeniem, zastosowane zostały w tej
technice elektrody wykonane z tlenku wolframu [163] i kobaltu [164].
Innym detektorem dla którego występują korzystne warunki w chromatografii jonowowykluczającej
jest detektor elektrokinetyczny [31, 79, 80, 165, 166]. Pozwala on na pomiar
prądu lub potencjału przepływu. W dogodnych warunkach jego wykrywalność porównywalna
jest z detektorem konduktometrycznym [31].
W rozdziale 6 wspomniano, że jednym z zastosowań chromatografii jonowowykluczającej
jest analiza cukrów. W połączeniu z detekcją amperometryczną na elektrodzie
złotej jest to w chwili obecnej najlepsza metoda ich analizy [8].
Niewątpliwie najpowszechniej stosowanym w chromatografii jest detektor fotometryczny.
Jest on bardzo uniwersalny i łatwy w obsłudze. W chromatografii jonowej z
powodzeniem zastosowano detekcję pośrednią do związków nie charakteryzujących się
znaczną absorpcją w użytecznym zakresie widma. Ze względu na warunek elektroobojętności
analizowane jony zmniejszają stężenie buforu w fazie ruchomej. Zastosowanie buforów w
skład których wchodziły aromatyczne kwasy karboksylowe pozwoliło na oznaczanie anionów
nieorganicznych w zakresie długości fal 250 ÷ 300 nm. Z naszych wstępnych pomiarów
88