J_R_R_Tolkien-Silmarillion

ON DOKUZUNCU BÖLÜM
BEREN VE LUTHİEN’E DAİR
o günlerin karanlığından bize ulaşan keder ve yıkım hikâyelerinin içinde, gözyaşının arasında
neşenin, ölümün gölgesi altında ışığın olduğu birkaç hikâye de vardır. Elf kulaklanndaki bu
hikâyelerin hâlâ en güzeli Beren ve Lûthien'in hikâyesidir. Yaşamlarından Esaretten Kurtuluş,
Leithian Destanı yazıldı ki eski dünyayı anlatan şarkıların biri dışında en uzunudur; ama hikâye,
burada daha az sözcükle anlatıldı.
Barahir'in, Dorthonion'u terk etmeyeceği anlatıldı, Morgorh onu öldürmek için peşine
düşmüştü ta ki yanında sadece on iki yoldaşı kalana dek. Dorthonion ormanı, güneye dağlık
kırların içine doğru yükseliyordu; bu dağlık bölgenin doğusunda, etrafında karmaşık çalılıklarla
çevrili bir göl, Tarn Aeluin uzanıyordu, bölgede hiç yol yoktu ve yabanlıktı, çünkü Uzun Barış
günlerinde bile oraya kimse yerleşmemişti. Ama Tarn Aeluin'in sularına değer verilirdi, çünkü
gündüz berrak ve mavi, geceyse yıldızların aynasıydı; eski günlerde Melian'ın o suyu kursadığı
söylenir. Barahir ve kaçakları geri çekilip orada yaşadılar, Morgoth bunu keşfedemedi. Ama
Barahir ve yoldaşlarının yaptıkları hakkında söylentiler her yere yayıldı; Morgoth, Sauron'a onları
bulup yok etmesini emretti.
Barahir'in yoldaşları arasında Angrim oğlu Gorlim de vardı. Karısının adı Eilinel'di ve kötülük
doğmadan önce aşkları görkemliydi. Ama Gorlim, sınırların üstündeki savaştan döndüğünde
evini yağrna-lanıp terk edilmiş, karısını da gitmiş buldu; öldürülmüş mü, yakalanmış mı
bilmiyordu. Sonra Barahir'in yanına sığındı, yoldaşları arasında en öfkeli ve ümitsiz olan oydu;
ama Eilinel'in belki de ölmediği şüphesi yüreğini kemiriyordu. Tek başına ve gizlice ayrılıp hâlâ
bir zamanlar sahip olduğu tarlaların ve ormanın ortasında duran evini ziyaret ede-
197
www.e-kitap.us