J_R_R_Tolkien-Silmarillion

"Karanlık bir yoldu. Gelebildiğim kadar çabuk geldim."
"Ama, çok geç kaldın," dedi Morwen. "Gittiler."
"Bunu biliyorum," dedi. "Ama sen gitmedin."
Ama Morwen dedi ki: "Neredeyse. Bitkinim. Güneşle gideceğim. Artık çok az zaman kaldı:
biliyorsan, anlat! Kızım onu nasıl buldu?"
Ama Hurin yanıt vermedi, ta§m yanında oturup bir daha konuşmadılar; güneş battığında
Morwen içini çekip onun elini sıkıca tuttu, hareketsizdi; Hurin öldüğünü anladı. Alacakaranlıkta
ona baktı, kederin ve zalim sıkıntıların izleri uzaklaşmış gibiydi. "O yenilmedi," dedi; kadının
gözlerini kapayıp gece biterken yanında kımıldamadan oturdu. Cabed Naeramarth'ın suları
kükredi, ama o hiçbir ses duymadı, hiçbir şey görmedi, hiçbir şey hissetmedi, çünkü yüreği
taşlaşmıştı. Ama yüzüne keskin yağmuru çarptıran soğuk bir rüzgâr geldi; canlandı ve içinde bir
kızgınlık, düşüncelerine hâkim olarak, bir duman gibi yükseldi, öyle ki artık bütün arzusu, çektiği
acının içinde onlarla ilgili olan herkesi suçlayarak, kendisine ve ailesine yapılan haksızlıkların
intikamını almaya çalışmaktı. Sonra ayağa kalkıp Cabed Naeranıarth üzerinde, taşın batısında
Morwen için bir mezar yaptı; vfe üzerine şu sözcükleri kazıdı: Burada Eledhtven Morwen de
yatıyor.
Denir ki, Brethil'ü bir kâhin ve arp çahcısı olan Glirhuin bir şarkı yazıp Kadersizlik Taşı'nın
Morgoth tarafından bozulup yıkılamayaca-ğını, denizin tüm toprakları su altında bırakmasına
rağmen onun yerinde kalacağını söylemiştir; sonrasında gerçekten de böyle oldu, Tol Morwen,
Valar'ın öfke günlerinde yaratılan yeni kıyıların ötesinde hâlâ tek başına dutur. Ama Hurin otada
yatmaz, çünkü yazgısı onu sürüklüyor ve Gölge hâlâ onu izliyordu.
Hurin, Teiglin'i aşıp Nargothrond'a giden kadim yoldan aşağı güneye doğru ilerledi; uzaklarda
doğuya doğru Amon Rûdh'un tek başına yükselişini gördü ve orada olanları bildi. Sonunda Narog
kıyılarına ulaşarak ondan önCe Doriath'lı Mablung'un cesaret ettiği gibi, yıkıl-
281
www.e-kitap.us