J_R_R_Tolkien-Silmarillion

Ama Ilûvatar, İnsanların dünya güçlerinin kargaşasının ortasında sık sık yoldan çıkacağını,
yeteneklerini uyum içinde kullanmayacağını biliyordu; ve dedi ki: "Onlar da zaman içinde
yaptıkları her şeyin, sonunda sadece benim eserimin görkemini arttıracağını göreceklerdir. Ne
var ki Elfler, İnsanların sık sık Ilûvatar'ın düşüncelerinin çoğunu bilen Manwe"yi kedere
boğduğuna inanır; çünkü Eİflere öyle görünür ki, Ainur içinde en çok İnsanlar, Melkor'u andırır, o
her ne kadar onlardan, hatta ona hizmet edenlerinden bile korkup nefret etmiş olsa bile.
İşte onlara bahşedilen bu özgürlük armağanıyla İnsanoğulları, dün yada sadece kısa bir süre
yaşar, ona bağımlı değildir ve kısa süre içind dünyadan ayrılıp Elflerin bilmediği bir yere giderler.
Oysa Elfler günle rin sonuna kadar orada kalacaklardır, işte bu yüzden onların Arda'ya v tüm
dünyaya duydukları sevgi daha saf, daha dokunaklı ve yıllar geçtikçe de daha hüzünlüdür.
Çünkü Elfler, dünya ölene dek, katledilmedikçe ya da keder içinde harcanmadıkça (görünüşte
bu ölümlerin ikisine de maruz kalırlar) ölmezler; on bin yüzyıl onları yormaz, ne de uzun yaşam
güçlerini azaltır; ve ölürken zaman içinde geri dönebilecekleri! Mandos'un Valinor'daki
salonlarında toplanırlar. Oysa İnsanlar gerçekten ölür ve Arda'yı terk eder; işte bu yüzden onlara
Misafirler ya da Yabancılar denir. Ölüm onların yazgısı, Ilûvatar'ın ihsanıdır ki Zaman yıprandıkça
Güçler bile buna gıpta eder. Ama Melkor onun üzerine gölgesini yaydı ve onu karanlıkla
lanetledi, iyilikten kötülük, umuttan korku yarattı. Ama Valar'ın yaşlıları, Valinor'daki Eİflere
İnsanların Ainur'un İkinci Müziğrne katılacağını söylemiştir; oysa Ilûvatar, Dünya sona erdikten
sonra Elfler için ne amaçladığı açıklamadı ve Melkor da bunu keşfedemedi.
52
www.e-kitap.us