Målselv bygdebok

139
Lars Jonhsen og hustru Malena hadde følgende barn: John, som bosatte sig paa Løvberg
(Løvbergfamiliens stamfar). Marie, gift med John Haakensen (se foran). Tølløv reiste til Ame-
rika. Johan paa hjemmegaarden. Jacob reiste til Sørreisa. Andreas reiste til Amerika. Ane. Amund
reiste til Amerika.
Johan Larsen og hustru Johanne hadde følgende barn: Lars, gift med Berit Nordmo og
bosatt paa Luneborg. Malena, død 10 aar gammel. Karen, gift med Knut Bakkehaug. Ingeborg,
gift med John Nysted. Martin død. Martin, nuværende bruker paa gaarden (se foran). Gerhard,
gift med Anfrid Nordmo og bosatt paa Gullhav.
John Haakonsen og hustru Marie hadde følgende barn: Kristine, gift med Ole Rasmussen
(se foran). Malene, gift med lærer Eriksen Eidsfjord. Johanne, gift med Peder L. Nordmo.
Nymo-folkene har altid været kjendt som dyktige og arbeidssomme folk. De vakre, veldrevne
gaarde vidner herom.
GÅRDENE I ØVREBYGD HERRED
NERGÅRD OG NERGÅRDSMANNEN
(Ved lærer Lie).
Nergård er ein av dei fyste gardane, som var rudd i Øverbygda, når me gjeng forbi Skillet,
som utvilsamt er den fyste. Truleg kom fyste ibuaren til Nergård før 1820. Han heitte Halvor
Olsen og kona heitte Kari Tomasdotter og var fra Storelvdalen. De hadde tvo døtre. Den ældste
Marit blev gift med en Halvor Eriksen og fekk Nergård etter Halvor Olsen. Den andre dotera
heitte Ingeborg og vart gift med Haldor Eriksen og busette seg på Divimo. Ingeborg Divimo
døde i 1918 og var då 82 år gamal. Då Halvor Olsa fekk rudningsbrev på Nergård, var det nedre
skillet der kor skillet no er millom Nymo og Tronga, og det øvre skillet gjekk etter den bekken,
som renn tett nedum husene på noverande Nysted. Og det vart ei lengde på millom 5 og 6 kilo-
meter. I denne utstrekning gjekk eiendommen frå elva (Målselva) til høgste fjell, so det var slett
ikkje so små jordlappar dei fyste rudningsmenn fekk seg utmælt. Korso kunde det ofte vere trongt
for å slå seg igjennom. På denne strekningen var både furu og bjørkeskog og rudningsland nok.
Nergårdstunet var dengong der kor det no er, på ei flate ner mot elva, kanskje 200 m. upp
frå. Men dengong var der so fullt med skog, at folk, som skulde ner til elva etter ei bytte vatn,
heldt på å vildre seg bort, so dei måtte «blinke» i skogen for å finne vegen attende.
Den fyste sumaren bygde dei seg ei «Ljørbu» for å bu i, mens dei fekk bygge seg rettelege
hus. Ljørbua er ikkje meir; men stova, som vart bygd den gong, stend enda um ho tar til å bli
noko skakk og skeiv av alderdom. Men ho syner oss, at ho var godt fyre seg gjørd. Ho hadde
ikkje loft; men tjukke bjelkar gjekk tvers over stova fra raft til raft, og ho var vent måla inn-
vendig. Langs raften under taket og etter bjelkarne tvers over huset var rosemåling so vent
at eg ha ikkje sett nokon målar som gjer slikt no. Etter handa vart Tronga solt frå Nergård og
seinare Brenna, på nerkanten av eigedomen. Det utgjer vel pålag bortimot 2 km. upp og ner
etter vegen. So vart der på øvre kant solgt eit stykkje frå fyr umskrivne bekk ved Nystedhusa
og nedyver til Tverelva pålag 0,5 km. Det vart lagt til Nysted, som hadde kjøpt pålag likemykje
frå eigedomen på øvre side, fra Solbergnes.
Seinare nedsette Nergård ein husmann ved nerkanten av sitt skill. nett der vegen no gjeng.
Den husmannsplassen vart i 1890 åra solgt og fekk namnet Lundberg. På den måte er Nergård
no mykje mindre i utstrekning enn det var frå fyst av; men endå er der godt rom for etter våre
tilhøve eit gjildt gårdsbruk. Halvor Eriksen, som vart gift med eldste dotter til Halvor Olsa
og fekk mange barn, vart det på slutten svært smått for. Han og huslyden måtte gå fra det
heile og strauk til Amerika. Men då kom Embret Pedersen Fådal til Nergård i 1862. Han kjøpte