TEMMUZ - ΙΟΥΛΙΟΣ 2009 Sayı 49 Fiyatı 3 € Azınlıkça 1

şeyi tartmasını o kadar iyi biliyor ki, gün gelecekmutlaka ektiğimizi biçeceğiz. Hep böyle kalacakdeğiliz, ne de olsa, işte o zaman bizim de kapımızçalınmadığında, “neden?” diye sormaya hakkımızhiç olmayacak.Bize öz bir şey ne de olsa, elimizdeki güzelliklerinkıymetini bilemeyip onları kaybedince farketmek. Ama buna rağmen kaç kişi kendine ders çıkarmasınıbilmiş? Bir çoğumuz bazı şeylerin yanlışolduğunu bile bile yapmıyor muyuz? Hatta bazentekrar tekrar aynı yanlışları da yapabiliyor, sonrasanki hakkımız varmış gibi oturup ağlıyoruz. Halbukidaha önceki yaşadıklarımızdan ders çıkarmasınıbilseydik, eminim tekrar aynı duruma düşmüşolmayacaktık.Umarım neler hissederek tüm bunları yazdığımıaktarabilmişimdir. Sanki gençliğimiz günden güneelimizden alınıyor ve biz hiç bir şey yapamıyoruz.Yapılması, olması gereken bir çok şeyi yarına erteliyoruz;yarın gelecek mi bakalım?.. Hangimizinelinde garanti belgesi var geleceğe dair? Şu an böyleyse,yarınki gençlik nasıl olur tahmin bile etmekistemiyorum açıkçası…bile bile bazen her şeyden çok kolay vazgeçebiliyoruz.Savaşmak, mücadele etmek zor geliyor; çekipgitmek her zaman kolay ya, işte bunu uygulamak takolay geliyor bir çoğumuza.Oysa her şeyi güzel yapan zoru başarmak değilmidir, bir mücadele sonucunda zafere ulaşmak gibi.Modern hayata özenip eskilere bir sünger çekiyoruzbelki. Örf ve adetlerimizden günden güne uzaklaştığımızıgörememek o kadar zor bir şey olmasagerek. Fakat böyle bir durum karşısında “neden?”diye sormadan edemiyoruz. Soruyoruz ama cevabınıkendine verebilen kaç kişi var acaba!.. Bugünböyleyse yarın bizi nasıl bir tablo bekliyor, bilmekbile istemeyiz bir çoğumuz.Elden gelen bir şey yok. Herkes kendi istediğinive kendince mutlu olduğu şeyi yapacak tabiî. Sonundayanlış olduğunu anlasa da, kendi ilerlemekistediği yolda ilerleyecek. Fakat bu hayat yapılan herBurada bir açıklama getirmek doğru olur sanırım.Gençlerimizi, küçüklerimizi yargılamak, ya dasuçlamak gibi bir amaçla yazılmış bir yazı değil bu.Fakat kabul etmemiz gerekir ki, konu tatil oluncaakla ilk gelen şeyler gezip tozmak oluyor. Hangi sahildesaat kaçta buluşalım, ben şu kafedeyim sen degelsene; vs. vs. Tabi ki tüm bunlar da lazım, amaher ne olursa olsun büyüklerimizi, akrabalarımızıunutmamamız gerekmez mi? Sonuç olarak şimdikinesil bilgi ve eğitim açısından çok çok ilerlemişdurumda, fakat her şey sadece eğitim, bilgi demekdeğil. Saygı diye öyle güzel bir kelime var ki, hepimizinzaman zaman unuttuğu bir şey. Akrabalarımızasaygımızı yerine getirmekten kaçınmamalıyız,diyorum. Bizden sonrakilere değil, şimdiki gençliğeve tabiî ki kendime…Tatillerden neşe ile başladık, biraz buruk olarakgençliğimize bir göz atarak devam ettik. Zamanişte! Denebilecek başka pek bir şey yok ne yazık ki.Ne diyelim, herkes gönlünce yaşayıp mutlu olsunda, varsın tüm bu yazdıklarım olmasın… Herkesehayırlı ve mutlu bir yaz tatili diliyorum!..Azınlıkça 27