„POLAND”

Część B: Wybrane zagadnienia 131
dodatkami (np. glukoza, kofeina, środki przeciwbólowe) zawierające od 20 do 30% czystego narkotyku.
W ostatnich latach coraz częściej rozprowadzany jest również w postaci tabletek.
Synteza amfetaminy metodą Leuckarta
Metoda Leuckarta jest najpopularniejszą metodą produkcji amfetaminy w nielegalnych laboratoriach.
Składa się ona z trzech etapów:
1. Syntezy N-formyloamfetaminy z BMK i mrówczanu amonu
2. Hydrolizy N-formyloamfetaminy i otrzymania zasadowej amfetaminy
3. Przeprowadzenia zasadowej amfetaminy w siarczan amfetaminy
Pomiędzy tymi etapami mogą być stosowane dowolne przerwy i coraz częściej spotykana jest
sytuacja, że każdy etap produkowany jest w innym miejscu.
Etap I polega na syntezie BMK z mrówczanem amonu. W trakcie tego procesu powstaje N-formyloamfetamina.
Wykorzystanie mrówczanu amonu w I etapie syntezy jest charakterystyczne dla polskich
nielegalnych laboratoriów. W Holandii i Belgii zamiast mrówczanu amonu stosowany jest formamid.
W niektórych laboratoriach pierwszy etap syntezy poprzedzany jest otrzymywaniem mrówczanu
amonu z węglanu amonu i kwasu mrówkowego.
Etap 2 polega na przeprowadzeniu N-formyloamfetaminy w zasadową amfetaminę, poprzez jej
hydro lizę z kwasem solnym a następnie wydzielenie z mieszaniny reakcyjnej zasadowej, ciekłej amfetaminy.
Na tym etapie amfetamina jest oczyszczana poprzez dwukrotną destylację z parą wodną, co zapewnia
wysoką jakość końcowego produktu (czystość wytwarzanej w Polsce amfetaminy przekracza 80%).
Końcowy etap produkcji siarczanu amfetaminy polega na reakcji zasadowej amfetaminy z kwasem
siarkowym. Stosowane są dwie techniki. Pierwsza polega na dodaniu bezpośrednio do zasadowej amfetaminy
wodnego roztworu kwasu siarkowego. Wytrąca się biały osad (w przypadku nadmiaru kwasu
osad może mieć kolor różowy) siarczanu amfetaminy, który po wysuszeniu i zmieleniu jest gotowym
produktem. Druga technika polega na rozpuszczeniu zasadowej amfetaminy w alkoholu etylowym. Do
roztworu dodawany jest powoli kwas siarkowy. W alkoholu krystalizuje się osad siarczanu amfetaminy,
który po odsączeniu jest suszony i mielony dając gotowy produkt. Wytrącany w alkoholu siarczan
amfetaminy jest bardzo wysokiej czystości, ale kosztem obniżonej wydajności (spowodowanej
częściowym rozpuszczeniem się siarczanu amfetaminy w alkoholu).
Z jednego litra BMK otrzymuje się od 600 g do 800 g siarczanu amfetaminy.
Charakterystyczne cechy polskich nielegalnych laboratoriów
– Lokalizacja
Nielegalne laboratoria najczęściej zlokalizowane są w małych miejscowościach lub wsiach.
Najczęściej są to wolnostojące zabudowania, oddalone od sąsiadów, trudne do obserwacji z zewnątrz,
zdarzają się jednak również laboratoria zlokalizowane w mieszkaniach w blokach lub w budynkach
w osiedlach mieszkaniowych. Bez względu na położenie pomieszczeń, w których odbywa się produkcja
narkotyków, musi być zapewniona w nich energia elektryczna i woda (wodociągowa, ze studni lub
w obiegu zamkniętym).
– Nielegalni producenci
Nielegalne laboratoria są organizowane przez zorganizowane grupy przestępcze, które bezpośrednio
do produkcji zatrudniają odpowiednio dobranych ludzi, których można podzielić na dwie kategorie:
chemików i operatorów. Chemicy mają najczęściej wyższe wykształcenie a nawet doktoraty z chemii.
Ich głównym zadaniem jest opracowanie szczegółowej technologii produkcji narkotyku poczynając od
użycia prekursorów na krystalizacji finalnego produktu kończąc. Wiedzę na temat metod syntezy czerpią