„POLAND”

70
Raport Krajowy 2009: Sytuacja narkotykowa w Polsce
Analizując powyższe dane zaobserwować można fluktuację liczby pacjentów trafiających do lecznictwa
i opieki ambulatoryjnej w przeciągu ostatnich 3 lat. Interesującym faktem może być to, że
w 2007 r. w stosunku do 2006 r. zmniejszył się odsetek osób leczonych z powodu narkotyków w poradniach
profilaktyki, leczenia i rehabilitacji osób uzależnionych od substancji psychoaktywnych w stosunku
do pozostałych typów poradni. W 2006 r. ok. 80% pacjentów z rozpoznaniem F11-19 leczyło się
w poradniach „narkotykowych”, natomiast w roku sprawozdawczym stanowili oni 69% pacjentów.
Z opieki dziennej i zespołów leczenia środowiskowego skorzystało w 2007 r. – 808 osób z zaburzeniami
spowodowanymi używaniem substancji psychoaktywnych; w tym 601 mężczyzn. 275 osób trafiło do
tego typu placówek po raz pierwszy (Instytut Psychiatrii i Neurologii, 2008).
W 2007 r. w poradniach terapii uzależnienia od substancji psychoaktywnych leczyło się 29 847
pacjentów: 20 382 mężczyzn i 9 465 kobiet. 4 994 pacjentów to osoby poniżej 18 roku życia a 11 239 to
osoby powyżej 30 roku życia (Instytut Psychiatrii i Neurologii, 2008).
•
Programy redukcji szkód (wśród osób uzależnionych)
W 2008 r. w programach redukcji szkód zleconych przez Krajowe Biuro ds. Przeciwdziałania
Narkomanii uczestniczyło łącznie około 4 600 osób. Wśród nich były 103 osoby poniżej 19 roku życia.
701 odbiorców programów to osoby nowe, w większości najprawdopodobniej nie korzystające
wcześniej z tej formy pomocy. Tylko 203 osoby (ok. 5%) pracowało a 144 (ok. 3%) to uczniowie lub
studenci. Znaczna większość odbiorców tego typu programów (ok. 85%) to osoby zdiagnozowane jako
uzależnione. Ok. 7% odbiorców została scharakteryzowana przez realizatorów programów jako osoby
używające szkodliwie (Krajowe Biuro ds. Przeciwdziałania Narkomanii, 2009).
Narastający problem używania środków syntetycznych w formie nieiniekcyjnej powoduje wzrost zapotrzebowania
na prowadzenie działalności edukacyjnej i motywacyjnej skierowanej do osób uzależnionych
oraz wymusza modyfikację programów nastawionych wyłącznie na wymianę sprzętu do iniekcji.
Więcej nt. samych programów redukcji szkód w rozdziale: 7. „Działania zaradcze wobec konsekwencji
zdrowotnych i zjawisk pokrewnych.
•
Leczenie substytucyjne
W 2008 r. działało w Polsce 20 programów substytucyjnych (w tym 16 w placówkach ‘wolnościowych’
i 4 w placówkach penitencjarnych). Wśród 1 522 leczonych metodą substytucyjną pacjentów w 2008 r.
było 405 kobiet.
Pacjenci programów leczenia substytucyjnego charakteryzują się głęboko zaawansowanym poziomem
uzależnienia. Zazwyczaj są także ciężko chorzy somatycznie (w tym np. HCV, HBV, HIV/AIDS,
zapalenia żył, ogólnie zły stan zdrowia). W większym lub mniejszym stopniu są to jednak pacjenci
zmotywowani do leczenia. Ich liczba jest stabilna z widoczną tendencją wzrostową. Głównym środkiem
substytucyjnym stosowanym w Polsce jest metadon.
•
Leczenie w zakładach karnych
W 2008 r. w jednostkach organizacyjnych Służby Więziennej prowadzono 6-miesięczne ustrukturalizowane
programy terapii uzależnienia od narkotyków typu „drug-free” o poszerzonym spektrum