„POLAND”

Recommendations

Info

16 Raport Krajowy 2009: Sytuacja narkotykowa w Polsce Wykres 3. Powołanie biegłych w badanych aktach procesowych lekarze psychiatrzy; 61; 19% inni biegli; 2; 1% toksykolodzy/chemicy; 54; 24% Źródło: Serednicki (2008) Zastosowanie art. 72 i 73 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Spośród badanej próby nie natrafiono na wykorzystanie przepisów art. 72 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Badacze postawili sobie pytanie – wobec jakiej liczby sprawców można by zastosować ww. przepisy oraz jaka liczba sprawców kwalifikowałaby się do zastosowania ww. przepisów, gdyby zniesiono wymóg poprzedniej niekaralności. Analizy ujawniły, że spośród wszystkich analizowanych spraw w 17% (n=53) przypadków warunkowo umorzono postępowanie, a w przypadku 80% (n=250) zapadł wyrok skazujący. W żadnym z przypadków umorzenia postępowania nie wykorzystano jednak zapisów omawianych artykułów. Tylko w 7 przypadkach sąd skorzystał z możliwości jakie dają przepisy Polskiego Kodeksu Karnego i skierował sprawców na leczenie, mające na celu przeciwdziałanie popełnianiu nowych czynów zabronionych. Spośród 250 ukaranych sprawców 54% (n=136) poddano badaniom psychiatrycznym przez biegłego psychiatrę. W przypadku 38% (n=95) stwierdzono uzależnienie lub używanie szkodliwe, co jest jednym z głównych kryteriów zastosowania przedmiotowych przepisów. Prawie 19% (n=47) zgłaszało chęć leczenia. Jednak tylko 4% (n=9) spełniało kryteria ustawowe dla zastosowania art. 72 ustawy, czyli nie było uprzednio karanych. Pozostałe 15%, czyli 38 sprawców, miało na swoim koncie zasądzone kary, z czego 17 w związku z posiadaniem narkotyków i 17 w związku z przestępstwami przeciwko mieniu. W trakcie analizy akt natknięto się na dwa przypadki wniosków o zastosowanie przepisu art. 72. Oskarżeni nie spełniali jednak kryteriów ww. przepisu. W obu przypadkach sąd zastosował karę pozbawienia wolności w zawieszeniu oraz obowiązek poddania się leczeniu na mocy art. 71 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Wywiady z osadzonymi Jednym z problemów trapiących polski system penitencjarny, poza przeludnieniem, jest utrudniony dostęp do terapii w warunkach izolacji. Spośród 15 badanych 6 oczekiwało na terapię powyżej 24 miesięcy, a 5 od 13 do 24 miesięcy. Badani, w zdecydowanej większości, nie mieli także świadomości funkcjonowania w polskim systemie prawnym art. 72. Tylko dwie osoby deklarowały, że o przedmiotowym przepisie coś kiedyś słyszały. Żaden z osadzonych nie był jednak w stanie opisać, jakie rozwiązania zawiera ten artykuł oraz do jakiej kategorii osób ma zastosowanie.
Część A: Problem narkotyków i narkomanii oraz odpowiedź na zjawisko 17 Zdecydowana większość osadzonych deklarowała zainteresowanie potencjalnym podjęciem terapii na warunkach art. 72. Badani podkreślali m.in. niewystarczający zakres terapii w warunkach izolacji więziennej. Poza dwoma przypadkami wszyscy skazani wyrażali pogląd, że należy informować osadzonych o istnieniu instytucji art. 72 oraz zasadach na jakich może on być zastosowany. Wywiady z osobami leczącymi się Spośród wszystkich 15 badanych jedynie jedna osoba deklarowała, że „coś tam słyszała” o instytucji art. 72. Wszyscy badani deklarowali chęć podjęcia potencjalnej terapii w zgodzie z zasadami określonymi w ww. artykule. Jako podstawowe korzyści płynące z wykorzystania tej instytucji, badani wymieniali brak stygmatyzacji związanej z wyrokiem sądowym oraz łatwiejszy sposób dostosowania się do warunków „normalnego życia” po zakończeniu terapii. Wywiady z prokuratorami Zdecydowana większość spośród 15 badanych prokuratorów oceniła istnienie art. 72 jako zasadne. Część z nich jednak zwracała uwagę na pewne praktyczne implikacje jego istnienia. Po pierwsze wymaga on od prokuratorów zwiększonego nakładu pracy w sensie formalnym, a po drugie – wiąże się z zawieszeniem sprawy na okres leczenia, co uniemożliwia im w praktyce zamknięcie sprawy. Spośród wszystkich badanych tylko jeden prokurator w swojej karierze zastosował ten przepis. Badacze zdecydowali się także poznać opinię prokuratorów na temat rezygnacji z wymogu braku poprzedniej karalności jako przesłanki do stosowania art. 72. Otrzymane opinie w tej kwestii były wyraźnie podzielone. Część prokuratorów uważała, że obecny kształt przepisów i tak stawia osoby uzależnione oraz osoby szkodliwie używające narkotyków w pozycji uprzywilejowanej względem innych sprawców przestępstw i dalsza ich modyfikacja naruszałaby zasadę równości wobec prawa. Część prokuratorów opowiedziała się za zrezygnowaniem z wymogu uprzedniej karalności, jednak z pewnymi ograniczeniami np. ze względu na kategorię przestępstwa. Pojawił się także pomysł zastosowania wobec sprawców w ramach art. 72 obligatoryjnego leczenia. Większość prokuratorów opowiedziała się także za informowaniem podejrzanych o istnieniu art. 72. Dwóch prokuratorów opowiedziało się za informowaniem tylko wybranych grup podejrzanych, a nie wszystkich. Ich zdaniem mogłoby to prowadzić do wykorzystania przez podejrzanych przepisu w celu uniknięcia kary. Prokuratorów pytano także o ocenę poziomu wiedzy w organach ścigania na temat tego przepisu. Tylko 3 prokuratorów uznało ją za dobrą. Pozostali uznali, że jest ona średnia lub niewielka. Kolejną kwestią poruszaną w badaniu było zebranie uwag o zmianach jakie powinny zajść w przepisie będącym przedmiotem badania. Pojawiły się sugestie związane ze skreśleniem z przepisu osób szkodliwie używających narkotyków, z powodu niezbyt precyzyjnej definicji tego pojęcia. Część prokuratorów wskazywała na konieczność określenia w drodze rozporządzenia procedur postępowania w takich przypadkach z uwzględnieniem rodzaju leczenia, uregulowania przepływu informacji o oskarżonym pomiędzy ośrodkami leczenia uzależnień a prokuraturą. Sformułowano także potrzebę stworzenia listy ośrodków prowadzących terapię dla oskarżonych, co ułatwiłoby praktyczną implementację przepisów. Podsumowanie i wnioski Podsumowując, autor badania stwierdza, że art. 72 nie jest wykorzystywany w praktyce prokuratorskiej i sądowniczej. Ponadto poziom wiedzy zarówno organów ścigania, jak i samych zainteresowanych na temat istnienia przepisu uznaje za niewystarczający. Autor wskazuje usunięcie wymogu uprzedniej karalności
Page 7 and 8: Streszczenie 5 Streszczenie Marta S
Page 9 and 10: Streszczenie 7 posiadających statu
Page 11: Streszczenie 9 pomimo mniejszej lic
Page 14 and 15: 12 Raport Krajowy 2009: Sytuacja na
Page 16: 14 Raport Krajowy 2009: Sytuacja na
Page 21: Część A: Problem narkotyków i n
Page 24 and 25: 22 Raport Krajowy 2009: Sytuacja na
Page 27 and 28: Część A: Problem narkotyków i n
Page 67 and 68:
Część A: Problem narkotyków i n
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Część B: Wybrane zagadnienia 11.
Page 115 and 116:
Część B: Wybrane zagadnienia 113
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Część C 13. Bibliografia Alfabet
Page 141 and 142:
Część C: Index 139 40. Ministers
Page 143 and 144:
Część C: Index 141 3) Dane dotyc
Page 145 and 146:
Część C: Index 143 Wykres 18. Li
Page 147 and 148:
Część C: Index 145 Tabela 28. Li
Page 149:
Część D: Tabele Standardowe i Us
show all

„POLAND”

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?