Kitap Tanıtan Kitap (2)

Kitap tanıtan kitap (2)
Yürüyüş ile Yürüyüş (Suzan Nur Başarslan)
Sezai Karakoç’a ithaftır, kelimeleriyle örülü[1] kelimelerimle bir kolaj
denemesidir…
Gözsüz görüyorum, ellerim tensiz, tutuyorum. Ayaklarım çıplak,
yürüyorum. Yürüyorum. Ölüler kentinden yürüyorum şimdi başka bir
kente, başka bir meydana. Çağrıldım, çağrı ölüm. Çağrıldım, çağrı
doğum. Çağrıldım, çağrı adım. Törenleri ve şölenleri bırakıp ardımda,
ağlayışları ve duaları, tahtadan sandalımı ve sürüklendiğim akıntının
içindeki tıpkı kuru bir dal olan parçamı suya akıtıp, sudan toprağa,
geride kalanlara toprak olarak ve o topraktan başka yaşamlara katık,
yemiş olarak, çağrının peşindeyim. Birilerinin bahsettiği giden olarak
anılacak olsam da birkaç kez; adım, geçip gidecek işte, geçip gidecek başkalarının anıları içinde, yitik
hafızalarının köşesinde. Unutulmuş söz olacağım. Unutulmuş, hatırlanmayan, yitip giden söz.
Bir sözüm artık, bir kelime. Bir kelime. Mesih de kelimesi değil miydi onu yaratanın? Bu romanı yazan
kim, kelime kelime dolduran, onu bölümlere ayıran, onu yazdıran ve okutan? Öyle bir roman ki bu;
kurgusunda, kimi kelimenin kaderinde yitip gitmek, kimininkinde kalıcı olmak yazılı. Yitip gitmeyen
kelimelerin sahibine çağrı, ilk kelimenin yazıldığı yere, ilk heceye, ilk harfe, ilk noktaya. Yitip giden bir
kelime olarak, yitmesi muhtemel bir kelime olarak, yitip gidecek bir kelimeye yazgılı olarak… Kelimem
hatalı yazılmış, komikmiş, gereksizmiş, ne önemi var; kelime olarak yoldayım, kelimelerle yoldayım,
kelimelerle varmadayım kente. Kentlerin kentine. Aranızda henüz kimsenin görmediği. Görseniz
okuyor olamazdınız bu kelimeleri. Görenler yok mu, var elbette, olmasa bilinir miydi kentin kendisi?
www.derindusunce.org
Fikir Platformu
117