Kitap Tanıtan Kitap (2)

Kitap tanıtan kitap (2)
İkinci kavram, evliliğe dairdir ve gene Mitra tarafından sorulur:
Evlilik’e Dair:
Evlilik, birlikteliktir ölüm gününe değin ama bu birliktelikte insan araya mesafeler koymalıdır. Bunu da
şöyle açıklar: “Birbirinizi sevin, ama aşkı bir sözleşmeye çevirmeyin… Birbirinizin kâsesini doldurun
ama aynı kâseden içmeyin. Şarkı söyleyin ve raks edin birlikte ve pür neşe olun, fakat bırakın her
biriniz bir başına olsun. Tıpkı, aynı nağmeyle titreşiyor olsalar da bir udun tellerinin tek başlarına
olmaları gibi. Gönüllerinizi verin, fakat diğerinin himayesine değil. Çünkü gönüllerinizi ancak Hayat’ın
eli kavrayabilir…”[10] Birlikte olunmalıdır ama nasıl bir mabedin sütunları ayrı ayrı duruyorsa, evlilik
mabedinde de sütunlar aynı mabedin içinde ama ayrı ayrı olmalıdır. Ruh ve gönlü ancak daha yüce bir
el kavrayabilir. Meşe ağacı ile selvi nasıl birbirinin gölgesinde serpilemezse, insan da araya belli bir
mesafe koymak zorundadır.
Üçüncü kavram, çocuklara dairdir ve kucağında bebek olan bir kadın tarafından sorulur:
Çocuklar’a Dair:
Çocuklar anne baba vasıtasıyla dünyaya gelirler ama onlara ait değildir. Anne baba çocuğuna sevgisini
verebilir ama düşüncelerini veremez; bedenlerini barındırırlar ama ruhlarını değil; onlar gibi olabilir
ama kendilerine benzetmeye çalışmamalıdırlar, diyerek ileri doğru akan hayatta kendinden uzağa
giden evladı memnuniyetle uzağa göndermeyi tavsiye eder. Çünkü ancak böyle, evlat anne baba
sevgisiyle yolculuğuna devam edebilecektir.
Dördüncü kavram, vermeğe dairdir ve zengin bir adam tarafından sorulur:
Vermek’e Dair:
Gerçek vermek mal ile değil, insanın kendisinden vermesidir. Mal, yarın onlara ihtiyaç olabilir
kaygısıyla insan tarafından saklanan ve korunan bir şeydir. Korunan bu mallar, bir köpeğin izsiz
kumlara kemik gömmesinden başka bir şey değildir Ermiş’e göre. İhtiyaç kaygısı ihtiyacın kendisinden
başkası olmamalıdır. Vermek kiminde şöhret içindir, kimi neşeyle verir, kimi ıstırapla, kimi de ne
ıstırap duyar ne neşe ne de erdem için verir. İşte bu veriş, Allah’ın elleri aracılığıyla konuşmasıdır ve
Allah bu insanların gözlerinin ardından gülümser. Vermek güzeldir, ama gecikmeden ve istenmeden.
Verirken verdiğiniz kişi buna layık mı diye düşünmek yerine, vermeye layık mıyım şeklinde düşünerek.
Veren insan değildir çünkü.
Alıcılar ise -herkes alıcıdır-, minnetin ağırlığını yüklenmemeli, kendine boyunduruk vurmamalıdır.
Almak, topraktan ve Allah’tandır. İnsan bunu hediye olarak kabul etmelidir.
Beşinci kavram, yemek ve içmeğe dairdir ve yaşlı bir han sahibi tarafından sorulur:
Yemek ve İçmek’e Dair:
Yemek yemek için hayvanların kullanılması Ermiş’in çok istediği bir şey olmasa da, madem öyle, bu bir
ibadet eylemi olmalıdır, demektedir. Yemek için öldürürken, öleceğini bilmelidir insan ve yediği şeyin,
www.derindusunce.org
Fikir Platformu
29