Delle rime volgari trattato di Antonio da Tempo, composto nel 1332 ...

162
De equivoco composito.
Equivocus vero compositus dici potest, licet non pro-
prie , sed quantum ad hanc artem , quando una dictio
simul componitur cuni alia et illae duae habent eandem
vocem, quantum ad prolatiouem sive idioma, quam habet
una dictio simplex ex eisdem literis composita, licet lia-
beant diversa significata , ut in hac dictione ccwpane.
Nam uno modo, videlicet quando est una dictio, intelli-
gitur prò caupanis, et alio modo prò cane et pane, scilicet
quando sunt (duae) dictiones, et prima dictio est can et
alia pane in vulgari prolatione. Et bis similia , cjuae et
in sonettis et rithimis vulgaribus poni possunt, prout
colligitar ex superiori proximo exemplo de equivoco sim-
plici; quare exemplum non subjicio de isto.
De bistecis vulgaribus.
Circa biste9um autem primo videndum est, quod sit
biste9us. Ad quod respondeas, quod biste9us est quando
una dictione semel nominata postmodum in ipsa mutatuv
una vocalis vel plures in prolatione, firmis semper rema-
nentibus literis cousouantibus , et semper cum eodem
accentu ; aliter non esset bonus biste^us , ut in exemplis
patebit. Ubi adverteudum est , quod biste9us dividitur
duo1)us modis, uno modo simplex et alio modo compositus,
sicuti supra de equivoco dictum est. Simplex biste9us
dicitur quando una tantum dictio biste9atur cum una
sola alia dictione, ut in hac dictione muro ; nam u mu-
tata in o fit moro, et u mutata in e fit mero, et u mutata