©Biblioteca Nacional de Colombia

©Biblioteca Nacional de Colombia
82 VERGILI AENEIS IV.
Tn.Iia dicentem jamdudum aversa tuetur,
Huc ilIuc volvens oculos, totumque perel'l'at
Luminibus tacitis, et sic accensa profatur :
"N ec tibi diva parens, generis nec Dardanus auctor, 365
Perfide; sed duris genuit te cautibus horrens
Caucasus, Hyrcanaeque admol'llnt ubera tigres.
Nam quid dissimulo, aut quae me atl majora reservo?
Num fletu ingemuit nostro? num lumina tlexit?
Num laerimas vietus dedit, aut miseratus amantem
est? 370
Quae quibus anteferam? Jam jam nec maxima Juno,
Nee Saturnius haec oeulis pater aspic it aequis.
Nusquam tuta fides. Ejectum litore, egentem,
Excepi, et regni demens in parte Iocavi ;
[.Amissam classem, socios a morte reduxi:] 375
(Heu furiis incensa feror!) nunc augur Apollo,
Nunc Lyeiae sortes, nunc et Jove missus ab ipso
Interpres divlim fert horrida jussa per auras.
Scilicet is Superis labor est, ea cura quietos
Sollicitat! N eque te teneo, neque dicta refello. 380
I, sequere Italiam ventis! pete l'egna per undas !
Spero equidem mediis, si quid pia numina possunt,
Supplicia hausuml11 scopulis, et nomine Dido
Saepe vocatUl'Um. Sequar atris ignibus absens,
Et, quum frigida mol'S anima scduxerit artus, 385
Omnibus umbra loeis adero. Dabis, improbe, pocnas .
.Audiam, et haec Manes veniet mihi fama sub imos."
His medium dietis sermonem abrumpit, et auras
Aegra fugit, seque ex oeulis avertit et aurerL,
Linqllens multa metu cunetantem ct mulLa pa,rantem 390
Dicere. Suseipiunt famulae, collapsaque membra
Marmoreo referunt thalamo stratisque reponunt .
.At pius Aeneas, quamquam len ire dolentem
Solando cupit et dictis avertere cUl'as,
Mnlta gem ens magnoque animwn labefactus amore, 395
Jussa tamen diVllm exsequitur, classemque revisit.
Tum vera Teueri incumbunt, ct Iitorc celsas
Deducunt toto naves. N ntat uncta carina,