Untitled

ïfji6.
ii 8 VADERLANDSCHE XXXVIII.BOEK,
55 maakten, noch de Kerkelyke eenigheid bran
ken, alzo weinig, als zulks, vanouds,door
» de verfchillende gevoelens der eerfte Chris-
» ten - Leeraaren, plag te gefchieden. Ook
» hadden de Evangelifche Kerken deeze ver-
» draagzaamheid niet flegts geleerd -, maar met
» der daad geoefend, 't Was, eenen tyd lang,
„ gedaan , tusfchen Luther en de Zwitfers:
„ daarna, in Poolen en Lithauwen, tusfchen de
„ Kerken van de Augsburgfche, Boheemfche
» en Zwitferfche belydenis , onder welken
„men, tot heden toe, over en weder, ter
„ preeke en ten Avondmaal ging, eikanderen
» houdende voor regtzinnige kerken. ïus-
„ fchen die van de Augsburgfche belydenis
„ en de Husfiten en Waldenzen in Boheeme,
„ was, insgelyks, kerkelyke eenigheid. De
„ Hervormden in Duitschland hadden ze den
„ Lutherfchen ,. meermaalen , aangebooden,
„ De Nederlandfche Kerken zeiven hadden
„ 'er toe gearbeid, met redenen en fchriften,
„ by verfcheiden' gelegenheden. De Luther-
„ fche Predikant te Woerden was, in den jaa-
„ re zestienhonderd en vier, door deZuidhol-
„ landfche Sinode, verzogt tot vereeniging.
„ In Engeland, in Zwitferland en elders, wa-
„ ren, over verfcheiden' punten, gefchillen
„ gereezen, zonder dat daarom de kerkelyke
W eenigheid verbroken was. Franciskus Ju-
„ nius, Profesfor te Leiden, hadt een boek
„ gefchreeven, tot aanpryzing der onderlinge
„ verdraagzaamheid. De gemelde Sinode, ge-
„ waarfchuwd door de Franfche Kerken, te-
„ gen eenige doolingen van Piscator, Profes-
„ for te Herborn, in 't Graaffchap Nasfau,