Untitled

£24 VADERLANDSCHE XXXVIII.BOEK;
Ï6*I 3. „ argwaan, ter wederzyde, federt de algemee-
„ ne fcheuring over kerkelyke gefchillen, ont-
„ ftaan, verdwynen zou, zo men de zaaken,
niet tot beilisfing, maar tot bylegging wilde
beleiden: 'twelk, huns bedunkens, ligt
„ te doen ware." Maar de Prins drong fterk,
op de Nationaale Sinode. Wilden, zeide hy,
de Utrechtfchen daarin bewilligen; men zou hen
met hunne Kerken in de Stad bewor den laaten: zo
niet; dan moesten de afgezonderden ook Kerken
hebben. De Waardgelders waren erger dan de
Spaanfche Kasteelen. Die moesten af. Wyders
vraagde zyne Doorlugtigheid hun, ofzy last
hadden, om met de afgevaardigden der algemeene
Staaten te fpreeken ? Zy zeiden, Neen. Ook
fchryft de Groot, dat de Prins, onder 't fpreeken,
zig ontvallen liet, dat alles defchuldwas van den
Advokaat. Waarop geantwoord werdt „ dat zy
„ allen, zo de Advokaat dood was, zig verpligt
?3 zouden rekenen, 'sLands geregtigheidvoor
te ftaan." Ook zeide de Groot, dat men Holland
fcheen te veragten, en den anderen Gewesten
te willen onderwerpen: waarop de Prins hernam ,
dat de Advokaat, daarentegen,mn Holland fcheen
te willen maakende algemeene Staaten Qi). Uit
dit gefprek, welk nog andere by zonderheden behelsde
, was ligtelyk op te maaken, dat de komst
der Hollandfche afgevaardigden, te Utrecht,
Onge­ van kleinen dienst zyn zou. 't Gene de Prins
grond gezeid hadt, dat men hem van zyne waardigheid
van
heden dagt te ontzetten, hadt, ook naar 't ge­
't vermoedentuigenis
van anderen (i), geenen den minften
«lat men ' grond. 'tSchynt nogtans, dat men Zyne Door-
fS) H. DE GROOT Memor. in zyn Leven door K. BRANDT bl.u6>
(i) UITENBOG. Leven en Verantw. Cap. XII. bi. 232.