Untitled

XXXIX. BOEK. H I S T O R I E . 333
ten zou. 't Verzoek van Sommelsdyk werdt, 1619.
door agt, afgeflaagen; door zes, toegeftaan.
Men gaf 'er den Prinfe kennis van, door An- linge
dries de JVith, Penfionaris van Dordrecht, wiens hierov*
eigen Verbaalwy, hier, volgel^Zyne Doorlugtigheid
antwoordde „dat de gevoelens der
Heeren Edelen, in de Vergadering van Hol-
„ land, eenen tyd lang, uitgeloopen waren op
„ verandering van Godsdienst, en om hem ten
„ Lande uit te dry ven; dat zy, eerst, hunne
„ item hadden gegeven tot de Refolutie van
n den vierden van Oogstmaand des jaars 1617,
n daarna, tot den last, den Gemagtigden naar
n Utrecht medegegeven. Dat hy, hierin, moest
n voorzien: en fchoon hy, by eene A&e der
n Staaten van Holland, gemagtigd was, om
„ nog eenige verandering te doen, daar hy
M zulks zou goedvinden; dat hy 't, nogtans, niet
?) gaarne, in de Vergadering der Edelen, doen
„ zou." De Heeren, die hier by waren, zig geraakt
voelende, verfchoonden zig, ten besten,
en keerden toen naar de Vergadering te rug.
Men deedt, op nieuws, omvraage. De Heer
van Brederode verklaarde, fchriftelyk, van
meening te zyn, dat men den Prinfe volkomen
genoegen geeven moest, en Marquette en Sommelsdyk
beide befchryven. De Heeren van Asperen,
Noordwyk, Benthuizen, Wezenburg,
Duivenvoorde en Wimmenum voegden zig
met hem. Doch de Heeren van Mathenes, Obdam,
Schagen, Warmond, Zwieten, Raaphorst
en Kroonenburg hielden, zulks te ftryden met
hunnen eed, en met 'sLands en hunne Privilegiën
; waarom zy 't niet konden goedvinden.
De ftemmen bleeven dus fteeken. De
With