Untitled

XXXIX. BOEK. H I S T O R I E . 359
'erin, mids de vrienden des Advokaats ver­ 1619.
giffenis voor hem verzogten. Dit werdt hun, .
door dePrinfesfe Weduwe, bedektelyk, inden
mond gegeven. Zy fpraken 'er, onderling, over:
doch konden 'er niet toe verftaan. Zelfs
verklaarden zy der Prinfesfe, dat zy 'er niet
een' voet om verzetten wilden, al zou hy er
den hals moeten laaten (ƒ'). Men ging dan
voort, met het vonnis.
letn
De Advokaat was, des Zondags, den twaalf- J
;ordt da
den van Bloeimaand, een groot deel van den . ood
dag bezig geweest, met het leezen derontvan- a an ge-
gen' berigten, en met het verfteeken van zyn ieid. s
geheim fchryfgereedichap, fchriften en aantekeningen,
welke laatften, voor een groot gedeelte,
onder een Spaanschftoeltje, enagterde
tapyten, genaaid werden (g). Doch des avoncss,
omtrent half zes uuren, kwamen de Fiskaalen
van Leeuwen en Sylla in zyne kamer. Van
Leeuwen voerde het woord: hem, uit den naam
der algemeene Staaten en der Heeren Regteren,
aanzeggende, dat hy, op morgen, hadt te
komen hooren de Sententie des doods. Hy zeide
, hierop, meer verwonderd dan verflaagen,
de Sententie des doods! de Sententie des doods!
Dat hadt ik nietverv/agt. Ik meende, dat men
my nog zou hebben gehoord. Ik hadt fommige
dingen gefteld, die ik meende te veranderen, als
door gramfchap verrukt zynde. Daarna, verzogt Zyn ge­
hy verlof, om zyne Huisvrouw, voor 't laatst, te drag en
mogen fchryven. 't Werdt hem vergund. Onder gefprokken,
kort
't fchryven, hoorde men hem zeggen, dat ik toch voor zyil
•wist, einde.
( f) Aantek. van VOLK. OVERLANOER, Schepen van AmiU
ly BRANDT Reduspl. bl. 133.
Qg~) Leven van OWenbarnev. tl. 220, 227.
Z 4