Untitled

XXXVII. BOEK. H I S T O R I E . 13
der voorkomende genade verwierpen, fchoon
zy de medewerkende voor noodig hielden.
Zy kreegen , hierom , den naam van halve
Pelagiaanen. De Monnik Godefchalk, in de negende
eeuwe, nog verder, zo men toen meende,
gaande dan Augustyn, leerde „ dat God,
„ niet wilde, dat eenige anderen tot kennis
„ der waarheid kwamen en zalig werden ,
„ dan die hy uitverkooren hadt; dat Chris-
„ tus, voor deezen alleen, geftorven was, en
„ dat de overigen, fchoon gedoopt, nimmer
„ van den algemeenen hoop der verdoem-
„ den waren afgezonderd geweest." Doch
deeze Leer fmaakte toen zo weinig, dat zy,
in verfcheiden' Kerkvergaderingen , veroordeeld
werdt Ca). In laater' tyd, twistten de
Franciskaanen en Dominikaanen , over den
zin van Augustyns gevoelen ; welk de laatften
begreepen, meer toe te eigenen aan
Gods volftrekt befluit, min aan 's menfchen
vryen wil, dan de eerften konden verftaan.
De Jezuiten zeiven , arbeidende om deezen
knoop te ontwarren, fcheenen veelen te verre
af te wyken van Augustyns Leere, en liepen
gevaar van , deswege , veroordeeld te
worden, te Rome: 't welk zy niet dan met
moeite ontgingen. In de Kerkvergadering
van Trente, werdt de Leer van Gods Voorfchikking
en Befluiten, en van de zekerheid
der zaligheid, die 'er van afhing, op zulk
eene wyze, beflist, dat beide de partyen, in
de Roomfche Kerke, meenden, hun byzonder
gevoelen , daarby, begunftigd te vinden
Cb). Luther , midlerwyl, zynde opge-
ftaan,
fa) Vnssius libr. VII. P IV. p. 770".
C*) FUA PAOLO Hift. d» Conc. de Trcitte Lj}r. II. ? 4 r
9»