Untitled

en Arminius
leerden?
Wat zy
tlkunde-
ren te las
leiden? 1
i6 VADERLANDSCHE XXXVII.BOEK.
wie uit de menfchen zalig, wie verdoemd
„ zouden worden. Dat, volgens dit befluit,
„ eenigen tot het geloove en de godvrug-
, ? tigheid getrokken, en, getrokken zynde,
n voor afvallen, bewaard werden. Dat God
„ alle de anderen , in de gemeene verdorn
venheid der menfchelyke natuure en in
„ hunne eigene misdaaden, leggen liet (ƒ)•"
Arminius begreep, in tegendeel „ dat God,
„ van eeuwigheid, dit onderfcheid, tusfchen
„ 't gevallen menfchelyk. geilagt, gemaakt
„ hadt, dat hy zulken, die van hunne zon-
„ den afiïaan, en hun betrouwen op Chris-
„ tus ftellen zouden, hunne misdaaden ver-
„ geeven, en het eeuwige leeven fchenken ;
doch zulken , die onboetvaardig bleeven,
, ? ftraffen zou. Dat het, wyders , Gode
„ aangenaam ware, dat alle menfchen zig
„ bekeerden, en, tot kennisfe der waarheid
„ gekomen zynde , daarby bleeven ; doch
„ dat hy niemant dwong (g)." Voorts, lcide
hy. Gomarus te last y) dat deeze de oorzaa-
• n ken der zonde Gode toefchreef, en, door
't infcherpen van een noodlot, de gemoe-
„ den der menfchen verhardde." Gomarus
befchuldigde , daarentegen , Arminius „ dat
„ hy, door zyne Leer , den mensch veel
opgeblaazener maakte, dan de Roomsch-
„ gezinden , door de hunne ; niet gedoo-
, ? gende , dat men Gode alleen de eer gave
„ van 't gene , daar 't meest op aankwam,
te weeten , een welgezind gemoed (/0-' r
't Verfchil der twee Hoogleeraaren, die beide
(•ƒ) Ftde G"MA'ti Opera P. I. p ^Z.P.U.p. 27, 277,aüo,
(g) Vi e AHMINU Ojara p- 283, 28!!, 389, 943.
£/