Kraken in Amsterdam anno 2009 - Faculteit der Rechtsgeleerdheid ...

Naar ons idee is hiermee de structuur van de kraakbeweging goeddeels blootgelegd, die dus een
oriëntatie heeft op de buurt. Formeel lidmaatschap ontbreekt, het is lastig of misschien onmogelijk
de beweging als groep af te bakenen. Er is niet zoiets als leiderschap of verschillende rangen. Nogal
wat krakers hebben een afkeer van hiërarchieën, personen die de neiging hebben te dicteren roepen
weerstand op.
‘Er is niemand die in persoon de kraakbeweging vertegenwoordigt. Daarom liever geen namen
enzo’ (Duivenvoorde 2000: 29)
‘Na de ontruiming van de Eerste Oosterparkstraat, toen was er opeens een woordvoerder van de
kraakbeweging. Iets wat we voorheen nooit hadden. En daar was ik dus ook heel sceptisch over,
omdat ik dacht: spreekt die namens mij? Namens wie spreekt die? Ik heb geen idee’
(Respondent kraker 3).
We hebben gehoord van een Stedelijk Overleg Krakers (SOK), waar als dat nodig is bepaalde
onderwerpen worden besproken. Er zijn echter voor zover ons bekend geen notulen of reglementen
die op schrift staan.
Wat is er dan wel? De kraakbeweging bestaat rond een beperkt aantal activiteiten, met voorop het
kraken. De genoemde panden fungeren als sociale knooppunten. Daarnaast is er een tamelijk
levendig internetverkeer op kraak-websites, zoals indymedia.nl, krakengaatdoor.nl en squat.net, en
er zijn met grote regelmaat feesten in kraakpanden. Tenslotte is er het ‘krakersalarm’. Er is een
telefoonnummer, naar verluidt van iemand in Vrankrijk. Veel krakers hebben dit nummer in hun
bezit. Als ze het bellen en doorgeven dat hulp geboden moet worden omdat er bijvoorbeeld een
knokploeg voor de deur staat, wordt via een sneeuwbalmethode binnen de kortste keren een menigte
gemobiliseerd die zich naar de plek des onheils begeeft.
In de jaren ’80 waren er niet alleen meer krakers dan nu, er was ook meer gaande in de
kraakbeweging (zoals in hoofdstuk 3 is beschreven).
‘In die tijd was het zo, dat je je hele leven in de kraakbeweging en in aanverwante sectoren, kon
volbrengen. Je kon naar de kraakkroeg, je had overal een kraakkroeg. Je kon je kleding kopen, je
kon je boekjes kopen, feesten, en zo maar door. Er was een kraaktandarts, je kon zo gek niet
verzinnen, kraakadvocaten. Dat gaf een ontzettende kick. Je kon alles organiseren, als ik een
auto nodig had of een bakfiets of een lasapparaat, verzin eens iets. Als ik geld nodig had, als ik
juridisch advies nodig had, ik kon alles regelen. Dat was wel bijzonder, ….een parallelle wereld’
(Respondent kraker 9).
53