Kraken in Amsterdam anno 2009 - Faculteit der Rechtsgeleerdheid ...

Er zijn zeker buitenlandse krakers die het negatieve beeld bevestigen. Vooral onder de Spanjaarden
hebben we personen getroffen die voor een soort vakantie naar Amsterdam komen. Zij hebben een
warme belangstelling voor drugs, ze zijn luidruchtig en vervuild.
Toch moet deze negatieve beeldvorming genuanceerd worden. In de eerste plaats omdat de
contouren te scherp zijn en gebaseerd lijken op een beperkt aantal opvallende personages. In de
tweede plaats worden buitenlanders in de kraakbeweging op afstand gehouden, omdat ze niet aan het
genoemde imago lijken te beantwoorden. Wij hebben kunnen vaststellen dat de buitenlanders die een
huis willen kraken met een aantal obstakels te maken krijgen. Zij vernemen dat ze zich bij een KSU
kunnen melden en doen dat ook vaak. Wat volgt is echter niet een snelle en simpele route naar het
beoogde doel.
Als eerste moet genoemd worden dat sommigen slecht hun talen spreken. Vooral de Spanjaarden
bleken onvoldoende Engels of Nederlands te beheersen om zich goed verstaanbaar te maken, maar
ook onder de Polen troffen we personen die problemen hadden met communicatie.
Vervolgens blijkt dat veel buitenlanders, zeker degenen die pas kort in Amsterdam zijn, geen idee
hebben hoe de KSU’s werken. Ze weten vaak niet dat elke KSU aan een bepaalde buurt is verbonden
en dat een pand dat men op het oog heeft dus als het ware bij een KSU hoort. Ze zijn niet altijd van
plan om lang in de stad te blijven en willen dus niet veel tijd verliezen. Het tijdrovende verzamelen
van informatie voordat een pand gekraakt wordt staat hun tegen. Ze willen kraken. De KSU’s van
hun kant, willen vasthouden aan hun werkwijze omdat ze misstappen willen voorkomen. In dit
proces kunnen aan beide zijden irritaties ontstaan.
Het is een kostenloze dienst die de KSU’s aanbieden, maar idealiter staat er wel wat tegenover. Men
gaat uit van wederkerigheid en wil daarom ook van de buitenlanders het idee hebben dat ze een
bijdrage gaan leveren aan de kraakbeweging voordat vanuit een KSU veel energie in hun zaak wordt
geïnvesteerd. Zoals we zagen, krijgt die wederkerigheid vooral zijn beslag op buurtniveau. Maar hoe
moeten buitenlanders een bijdrage leveren aan een buurt die ze niet of nauwelijks kennen? Het door
de KSU’s zo belangrijk geachte contact met buurt lijkt voor buitenlanders bijzaak. Dat is een
minpunt in de ogen van KSU’s en dat tempert het enthousiasme voor het werken met buitenlanders.
Het is onze indruk dat KSU’s daarom talmen met het ondersteunen van buitenlanders en we hebben
gezien dat ze gemakkelijk worden doorgestuurd naar andere KSU’s wanneer daar eigenlijk geen
reden voor is. Men houdt ze aan het lijntje. Dat werkt als een selectiemechanisme. Degenen die
volhouden, die bereid zijn langer in de stad te blijven en een bijdrage te leveren, weten de
Nederlandse KSU medewerkers te overtuigen. Zij kunnen krijgen waar ze voor kwamen.
70