Branchebeschermingsovereenkomsten in ... - Vastgoedkennis

,
tzlsseli o~zdernerniiz~e~z uit den boze zijiz. Itztegerzdeel, zij kzrrznetz lioogst nuttig zijn en rziet alleen
voor de direct betrokkeizen doch ook voor het algenieerz belang. Zij lcurznen oilder
onzstatzdigheden kapitaalverspilliizg tegengaan en rationele productie bevorderen. Zij behoeven
niet ten nadele varz de coizszanent te streklceiz. Doch zeker nzag nzelz ook niet stellen dat de
nver!zeid zich neer hoeJ@ t~ I P ~ P Ih Z J clatgelze waartoe [zet bedrijfsleverz zich weizst te bir~detz"
Ook de Memorie van Antwoord op de Wem van april 1955 geeft een duidelijk inzicht in de
bedoeling van de wetgever:
"h {zet algenzeeiz geldt als taak van de regering de bevordering vaiz de gezonde inededingì~zg,
weke ecolzomisclze expansie dieizt daiz wel ecotzonzische stagrzatie bestrijdt ei1 daarrnee tevens
leidt tot aatzvaardbare Jcosteiz eiz yri~sverhoudiizgelz. Sanzenwerlcilzg i11 het beddsleven zal
gericht Iiz~~zizerz zijn op doeleinden die nzet dit beleid niet in strijd zij12 zoals rationalisatie van
de prodz~ctie, irzkoop er1 affet, teclz~ziscfi olzderzoek, verbeterirzg vaiz de bedrif~voerirz~ op het
punt van calcz~latie e71 intenze organisatie, stnrzdaardiserifzg va13 bijkomende
ver1coopvoorwaarde~z. Op essentiële pz112terz als lcwnliteit eiz prijs zal een gezonde concurrentie
als regel n~ogelijk ntoeteiz blijven"
Op grond van de Wem had de Minister van Economische Zaken de bevoegdheid om tegen
concurrentiebeperkingen die strijden met het openbaar belang, de volgende maatregelen te
treffen:
a. gegevens over de betreffende regeling konden openbaar worden gemaakt;
b. de betreffende regeling kon geheel of worden verboden (de zogenaamde
'"pecifieke snverbindendverltlaring" $enoernd in artiltel 10 Wem);
c. alle regelingen van gelijlte soort konden worden verboden (de zogenaamde "generiek
anverbindendverltlaring" genoemd in artikel 19 Wem).
Voor zover schrijver dezes beltend zijn oncler de Wem branchebestemmingsbedingen nimmer
getroffen door een onverbindendverklaring. Me t betreltlting tot
'Lsranc%aebeschermHngsbediragen, heeft de Staatssecretaris van Economische Zaken op 6 mei
199 ?i rnctdegedeeld dat er geen generieke onverbindendverklaring voor
bnianchebeschermingcovereenIcomsten zou volgen. Op 31 oktober 1989 had de Minister van
Eco~~amtsche Zaken de Commissie Ecc'lnomische Mededinging om advies gevraagd om een te
sntrodiac-luceren regeding met betrelilcicáng tot. bran~hebeschermin~sbedin~en en
branchebaséemnïrngsbedingen in winkelcentra.
De Comnnssre heeft op 5 september 1990 haar advies uitgebracht. De Commissie was van
oordeel dat branchebescherming slechts gedurende een beperkte periode toelaatbaar is, maar
meende dat een alerte casuisitische aanpak de voorkeur zou genieten, boven de introductie
van een sneer akemene maatregel. Dit voorstel werd door de Minister van Economische Zaken
gevolgd, zadat geen generieke onverbindendverklaring voor
bsanehebeschermin;-isovereenltomsten is uitgesprolten. In de plaats daarvan beeft de Ministp:r
van Economische Zaken tweernaal een branehebeschermingsovereenkomst onverbindend
verklaard.
Be eerste brancliebeschermingsovereenltomst waarover de Minister van Economische Zaken
zich uitsprak, betrof een afspraak tussen de eigenaren van de winkelruimten in het
winltelcentrurn Schanwijck te Rotterdam. Overeengekomen was dat gedurende een periode