Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
horizon<br />
Koffieboeren drogen hun koffiebonen. –© Sven Torfinn/HH<br />
Op een ochtend ga ik met Rugasira mee, de heuvels<br />
in aan de voet van de Rwenzori, om koffietelers te<br />
bezoeken die hun bonen aan Good African leveren. In<br />
een hut onderaan een steile helling ontmoet ik een<br />
paar boeren die zich op hun zondags hebben gekleed<br />
voor dit bezoek. Twee mannen dragen versleten<br />
puntschoenen, een vrouw heeft zich gewikkeld in<br />
een limoengroene kaftan versierd met pompons.<br />
We zitten in het gebouw van de plaatselijke spaar- en<br />
leenbank, die Rugasira heeft opgericht en waar blauwe<br />
examenschriften worden gebruikt als bankboekjes. Hij<br />
hoopt zijn boeren er zo toe te bewegen te investeren<br />
in een opleiding voor hun kinderen, in betere huisvesting<br />
dan de lemen hutjes waar ze in woonden en<br />
meer algemeen in het verhogen van hun levensstandaard.<br />
Maar hij brengt hun nog meer elementaire<br />
zaken bij. De boeren vertellen me dat ze, voor de<br />
komst van Rugasira en zijn medewerkers, geen terrassen<br />
aanlegden voor hun akkers. Op de een of<br />
andere manier was deze fundamentele, eeuwenoude<br />
methode om op steile hellingen aan landbouw te<br />
doen aan hen voorbij gegaan.<br />
Rugasira ontketende ook een mini-industriële revolutie.<br />
Hij leerde de boeren omgaan met eenvoudige<br />
machines, kniehoge metalen apparaten met een<br />
zwengel eraan, waarmee de bonen worden ontdaan<br />
van hun dikke rode doppen. In de loop van de tijd<br />
heeft hij zo’n twintig van deze apparaten verstrekt.<br />
pagina 50 nr. 13 12 tot 26 mei 2012<br />
Rugasira had geen advertentiebudget, dus schreef hij een ingezonden stuk<br />
in The Guardian<br />
De boeren in de streek delen de machines met elkaar<br />
en dragen ze van gehucht naar gehucht. Rugasira’s<br />
medewerkers leerden de boeren om hun gepelde<br />
bonen te weken, zodat ze beschadigde of onrijpe<br />
exemplaren eruit konden halen en nog een binnenvlies<br />
konden verwijderen. Ook liet Rugasira zien hoe<br />
ze hun bonen konden drogen, in de schaduw en<br />
boven de grond, op rekken van gaas die hij had laten<br />
maken door timmerlieden. Dit zou de smaak van de<br />
koffie uiteindelijk ten goede komen, zodat hij ook<br />
een betere prijs zou kunnen betalen voor hun bonen,<br />
legde hij hun uit.<br />
Ongepelde bonen<br />
Dankzij de nieuwe apparatuur en werkwijze konden<br />
de kwekers zich losmaken uit het oude systeem<br />
waarin ze de ongepelde bonen goedkoop aan handelaren<br />
verkochten. Toen zijn bedrijf eenmaal op gang<br />
economie<br />
© Fotograaf<br />
kwam, betaalde Rugasira 70 procent meer voor een<br />
product dat aan de hoogste kwaliteitseisen voldoet<br />
en dat hij zelf wil gaan branden en verkopen in een<br />
sector waarin miljarden omgaan, zo legt hij mij uit.<br />
Drie jaar na zijn afstuderen aan de Universiteit van<br />
Londen, waar zijn familie hem naartoe had gestuurd,<br />
hoorde Rugasira iets op de radio dat hem deed<br />
besluiten zijn eerste bedrijf te beginnen. Hij had<br />
rechten en economie gestudeerd en voor een onderzoeksinstituut<br />
in Kampala gewerkt, waar hij de<br />
gevolgen bestudeerde van de vrijhandelspolitiek die<br />
de Wereldbank bedreef. Daarna had hij de krijtfabriek<br />
van zijn vader overgenomen. Maar die fabriek<br />
bezweek onder de concurrentie van goedkope<br />
producten uit China. Maar die zondagochtend<br />
hoorde hij op zijn autoradio een Oegandese concertorganisator<br />
beweren dat hij de Zuid-Afrikaanse<br />
reggaezanger Lucky Dube in Kampala zou laten<br />
optreden.
Change language