Welke kleur heeft jouw parachute? - Uitgeverij Nieuwezijds

24 Welke kleur heeft jouw parachute?
jes verlopen, en in feite was ik al de derde adviseur die erbij gehaald werd om
een eind te maken aan de ruzies en de spanningen tussen dit zestal. Het ging
al twee jaar zo. Het was in de zogenaamde ‘kussenstijd’. We zaten niet op
stoelen, maar op de vloer, en leunden tegen grote kussens. Ik vroeg hen om in
een kring op de vloer te gaan zitten. Inclusief de medewerkers – receptioniste,
secretaresse en anderen – zaten er twaalf mensen in de kring. Vervolgens gaf
ik hen de volgende opdracht: noteer de namen van de andere elf mensen die hier
zitten, en schrijf bij elke naam wat volgens jou zijn of haar favoriete vaardigheid
of bezigheid is, waar hij of zij het meest plezier aan beleeft. Ze hadden wel even
de tijd nodig om daarover na te denken en te peinzen. Toen begon het echte
werk. ‘Laten we met Steven beginnen,’ zei ik. ‘We lopen de hele kring af. Elk
van jullie vertelt aan Steven wat je hebt opgeschreven, over wat volgens jou
zijn favoriete bezigheden of vaardigheden zijn, waar hij het meest plezier aan
beleeft. Als jullie dat allemaal gezegd hebben, zal Steven ons vertellen wie het
goed heeft geraden.’ En dat deden we. Alle elf vertelden aan Steven wat hun
vermoedens waren. Toen vroegen we hem: ‘En, hebben ze het goed geraden?’
Ze zaten er allemaal mijlenver naast, op een na.
Dus gingen we verder met de persoon naast hem in de kring. Die heette
Mark. Toen iedereen in de kring zijn vermoedens over Mark had voorgelezen,
vroeg ik aan hem: ‘En, hebben ze het goed geraden?’ Ze zaten er allemaal
mijlenver naast, op een na. En zo ging het maar door, en zonder uitzondering.
Ze hadden allemaal dag in, dag uit, week in, week uit, naast elkaar gewerkt,
en toch hadden ze geen flauw idee wat de favoriete bezigheden en vaardigheden
van hun collega’s waren. (De enige die ze allemaal juist had geraden, was
overigens de receptioniste.) Aan het eind van die middag, toen ze eenmaal
een beetje over hun individuele chagrijn heen waren over alle dingen die ze
domweg niet hadden opgemerkt, heroverwogen ze allemaal wat hun individuele
verantwoordelijkheid moest zijn binnen die gefuseerde organisatie, omdat ze
nu van elkaar wisten wat voor dingen ze graag deden. Sindsdien heeft daar
vrede geheerst.
Verhaal nummer drie. Een werkloze vrouw beklaagde zich bij mij over
het feit dat ze nooit plezier had beleefd aan iets wat ze had gedaan, dus hoe
kon ze nu zeggen wat haar favoriete bezigheid was, terwijl ze zocht naar haar
passie en opdracht in het leven? Ik antwoordde haar: ‘Als je niet je hele leven
extreem depressief bent geweest, is het godsonmogelijk dat je nergens plezier
aan hebt beleefd in de 41 jaar dat je op deze aarde rondloopt. Het kan wél,
en is zelfs zeer waarschijnlijk, dat het jou nooit is opgevallen, omdat je nooit
hebt geleerd om aandacht te schenken aan wat je precies aan het doen was –
welke werkzaamheden je verrichtte, welke vaardigheden je gebruikte – op de
momenten dat je het meest plezier had. Je hebt waarschijnlijk geleerd dat het