pdf-bestand - MBO Raad

34
Voetverzorgers
Puur Hollands
Het vak van pedicure is zeer waarschijnlijk in Nederland opgekomen. Die veronderstelling onderbouwen
we met het gegeven dat voetverzorgers al voorkwamen op tekeningen en schilderijen uit de
Gouden Eeuw, bijvoorbeeld op werk van Rembrandt. Naast het verwijderen van likdoorns, trokken
deze vaklui ook kiezen. Overigens bestaat er nog steeds een ambachtelijk verband tussen de voetverzorgers
en de tandartsen: de wijze waarop eelt geslepen wordt, is vergelijkbaar met de handelingen
van de tandarts. Ook zijn materialen en de attributen van de tandtechnicus herkenbaar in die van de
voetverzorger. Tot op de dag van vandaag.
In de jaren dertig van de vorige eeuw bestond er in Nederland een flink aantal organisaties voor
voetverzorging. Dat kwam omdat veel pedicureopleidingen een eigen belangenorganisatie hadden
opgezet, waar oud-leerlingen automatisch lid van werden. De opleiders zaten echter bepaald niet op
één lijn wat de uitoefening van het vak betreft. Er was bijvoorbeeld verschil van mening over het
voetenbadje voor de behandeling, een discussie die overigens in 2007 nog gevoerd werd door de
paritaire commissie. De opleidingen verschilden verder aanmerkelijk qua lengte en diepgang. Door de
jaren heen was er voldoende werkgelegenheid voor zelfstandige pedicures. Bovendien werkten deze
dames, het waren allemaal dames die iets bij willen verdienen, in bijvoorbeeld schoenenwinkels.
Schoenwinkels boden in die tijd vaak diensten van pedicures aan. Op het hoogtepunt, eind jaren ’70,
werden ongeveer 2.000 pedicures per jaar particulier opgeleid. Met de teruglopende economie begin
jaren ’80 nam dat aantal af.