Oeroeg (Hella Haase) in pdf

Een van Sidris' vrouwelijke huisgenoten, een nicht
van Oeroeg, die Satih heette , kon op angstaanjagende
wijze geschiedenissen vertellen, allemaal op de een
of andere manier verbonden met het Zwarte Meer.
Ons voorstellingsvermogen schilderde het ons af als
een inktzwarte watervlakte, waar monsters en spoken
hoogtij vierden. Later, als we groot waren, zouden wij
erheen gaan, om deze wezens te bestrijden. Soms,
wanneer wij, moe van het spelen, of schuilend voor
een regenbui bij elkaar hurkten, sponnen wij deze
toekomstige griezelige expeditie tot in details uit,
huiverend van een angst, die we toch niet als iets on­
aangenaams ondergingen. Ik was, als heel klein kind,
eenmaal bij Telaga Hideung geweest, maar wist me
van die tocht geen ander beeld meer voor de geest
te halen dan dat van mijn vader in badpak. Het meer
werd door employés van de onderneming als zwem­
bad gebruikt, hoewel niet dikwijls, omdat het te ver
weg lag. Nu stelde mijnheer Bollinger voor om er te
gaan baden, wijzend op de volle maan, die als een
oranjerode schijf achter het loof van de bomen zicht­
baar was. Het plan vond veel instemming. Terwijl
iedereen opstond kroop ik uit mijn schuilplaats te­
voorschijn en trok mijn moeder aan een slip van haar
japon. Zij had een kleur en haar ogen schitterden. Ik
vond haar die avond vreemd en mooi, met haar lange
oorbellen en opgestoken haar.
'Wat, ben je nog niet naar bed,' vroeg ze, verstrooid
glimlachend, 'wil je mee?' Mijn vader, die met zijn
armen vol badgoed uit de slaapkamer kwam, fronste
19