Oeroeg (Hella Haase) in pdf

van huid en haar was . Bij dit meisje thuis leerden wij
dansen; wij voelden toen het niet-kunnen-dansen als
een hinderlijk tekort in onze opvoeding.
Poppie woonde met haar moeder, een zeer dikke ,
zeer Indische, gescheiden vrouw, in een nieuw aan­
gelegde buurt aan de rand van de stad. Het kleine,
in moderne trant gebouwde paviljoenhuis lag op een
in de schelle zon blakerend stuk erf, waar nog niets
groeien wilde. Ook in de met glas-in-Ioodruitjes ver­
sierde voorkamer was het ondraaglijk warm. Terwijl
onze kleren ons aan het lijf plakten, leidden wij de
meisjes rond, in tango of driekwartsmaat, bij de tries­
tige muziek van wat versleten grammofoonplaten.
Poppies moeder zat breeduit in een stoel toe te kij­
ken, met een papieren waaier in de hand. Dansèn en
bioscoopbezoek vormden toen wel onze voornaamste
ontspanning, maar soms trokken wij er 's zondags op
uit, het liefst naar de havens of de vloedbossen buiten
Priok. Wij zwierven over de vismarkt, met zijn door­
dringende stank, langs het kanaal, waarover grote,
met bruinrode zeilen getuigde prauwen binnenvoe­
ren. Wlj liepen tot aan de vuurtoren, op het einde
van de smalle pier, daar waar de losgeslagen cement­
brokken dichtbegroeid waren met algen en glibberige
schlpen. Zelfs de zeebries bracht hier geen verlich­
ting van de hitte . Het witgloeiende licht hing trillend
boven de havenloodsen van gegolfd zink, boven de
met gruis bestrooide dokken, en boven de witte hui­
zen rondom de vismarkt. Over de zee dreef damp, die
ver uitzicht onmogelijk maakte . Soms zwommen wij
75