Oeroeg (Hella Haase) in pdf

plekken tussen de bomen. De echo's van de geweer­
schoten galmden rondom, er was overal gekraak en
het snelle schuifelen van vluchtende dieren door het
struikgewas .
Gerard was in die tijd - en bleef nog lang daarna ­
onze leidsman, onze vraagbaak, de onfeilbare autori­
teit in elk probleem dat ons in beslag nam. Hij werd
door de andere employés als een zonderling be­
schouwd, omdat hij niet van drinken en bridgen hield
en weinig voelde voor de wekelijkse uitstapjes naar de
soos in Soekaboemi. Hij was een van die mensen die
zich in volslagen eenzaamheid goed kunnen verma­
ken. Nooit troffen wij hem werkeloos als wij 's avonds
bij hem binnenkwamen. Hij was op ons gesteld en
beschouwde ons als huisgenoten, voor wie hij geen
geheimen had. Wij spraken beurtelings Hollands en
Soendanees, al naar het toevallig uitkwam . Oeroeg
verstond Hollands en kon het ook lezen, maar werd
door een soort schaamte weerhouden om zich in die
taal uit te drukken. Als wij" hem ertoe aanspoorden,
maakte hij een verlegen grimas, en mompelde een
weigering. Van de gesprekken in het Hollands, die
Gerard en ik samen voerden, ontging hem echter
geen woord.
Met mijn vader had ik, zo mogelijk, nog minder
contact dan tevoren. Hij werkte lang op de fabriek
en kwam pas laat in de middag thuis. Meestal zag ik
hem alleen aan tafel. Hij at vlug, gewoonlijk zonder
een woord te spreken. Zijn gedachten waren ergens
anders, bij zijn werk, bij dingen waar ik mij geen
45