Oeroeg (Hella Haase) in pdf

More documents

Recommendations

Info

naar Holland vertrok, ging ik wel naar Soerabaja, om afscheid te nemen van Oeroeg en Lida. Oeroeg stond mij op te wachten aan de uitgang van het station, evenals ik gekleed in een lange witte broek. Zijn gezicht was smaller dan ik het me herin nerde, en vaster van contouren. Ik zag bijna dadelijk dat hij zijn topi weer droeg. Hij stond, wat doorzak kend in één heup, met de handen in de zijden, onbe weeglijk te staren naar de doorgang bij de controle. Toen hij mij zag, kwam hij langzaam en nonchalant naar mij toe om mij te begroeten. Het scheen me een ogenblik dat ik hem niet kende. De beweeglijke jon gen met zijn Amerikaanse linnen schoenen en wat opzichtige poloshirt, met zijn braniemanieren en zijn snelle, zij delingse blikken, waarin zowel verlegenheid als heimelijke spot kon schuilen, had plaats gemaakt voor deze ernstige jonge inlander, volwassener dan ik het was, en vervuld van een nieuw en ditmaal volko men harmonisch zelfbewustzijn. Ik wist niet dadelijk een houding ten opzichte, van hem te vinden. Wij spraken wat over ons werk, ove r mijn examen, over pe NIAS. Ik vroeg hem naar vrienden, liefhebberij en. Hij aarzelde even, en zei toen: 'Ik heb veel contact met ... met gelijkgezinden. Er is veel te doen.' Ik vatte dit op als een toespeling op het verenigingsleven waar hij vroeger over geschreven had en vroeg: 'Je had het wel eens over clubs. Wat doe je daar, is dat wel aar dig?' - '0, het zijn geen gezelligheidsverenigingen,' antwoordde Oeroeg snel, 'dat moet je niet denken. Wij hebben niet zoveel tijd voor dat. Daarom hebben 91
wij toch wel plezier, natuurlijk,' voegde hij eraan toe. 'Dans je niet meer?' vroeg ik, met een poging tot scherts. Oeroegs blik scheen zich te verdonkeren, hij glimlachte zelfs niet. 'Er is veel te doen,' herhaalde hij nog eens. Het karretje, dat we aan het station ge nomen hadden, hield stil voor een ruim Oudindisch huis in een rustige straat vol bomen. De voorgalerij ging bijna geheel schuil achter talloze grote en kleine potten vol varens, palmen en chevelures, die op de balustrade en het lage muurtje stonden. Uit het don ker van de binnenkamer kwam een vrouw tevoor schijn in een losse gebloemde katoenen jurk, de voe ten in sloffen, het grijzende haar glad weggestreken en opzij van het gezicht met knijpspelden bevestigd. Haar lome wijze van lopen had iets onmiskenbaar Indisch. Het was Lida. 'Hallo,' zei ze, met een spoor van de vroegere, frisse glimlach. Zij streek zich oveF het voorhoofd en nodig de me uit binnen te gaan. Achter in het huis zaten Abdu1lah en zijn familieleden: een oudere, dikke man in pyjama, en twee meisjes van een jaar of zestien, met fijne Javaanse trekken. Abdullah was minder ver- . anderd dan Oeroeg. Hij begroette me glimlachend en schoof een schommelstoel aan. Het gesprek ging wat stroef. Oeroeg, Lida noch ik konden de vertrouwelijke toon van vroegere jaren terugvinden. Het leek me zelfs dat dit voorgoed onmogelijk was. Ik kon deze Lida, met haar sloffen los bengelend aan haar blote voeten, die, wat in elkaar gezakt, een takje gekon- fij te tamarinde in stukjes brak, niet vereenzelvigen
Page 2 and 3:
'Toen ik Oeroeg lang geleden las, w
Page 4 and 5:
eroeg was mijn vriend. Als ik terug
Page 6 and 7:
estaan bleven, zij het ook dat ik,
Page 8 and 9:
zijn smalle, opzij wat afgeplatte h
Page 10 and 11:
men op het achtererf,' of, wat nog
Page 12 and 13:
kregen eten van de bapoe, aan een a
Page 14 and 15:
Die avond kwam mijn moedèr bij mij
Page 16 and 17:
accent van iemand die zich vlotter
Page 18 and 19:
Een van Sidris' vrouwelijke huisgen
Page 20 and 21:
de hoek tussen mijnheer Bollinger e
Page 22 and 23:
niet naar school?' vroeg ik tenslot
Page 24 and 25:
vaarlijke en onzinnige onderneming
Page 26 and 27:
vocht in de hand. Ik dronk, leunend
Page 28 and 29:
in Soekaboemi op de Hollands-Inland
Page 30 and 31:
men ruisten in de wind en de hete l
Page 32 and 33:
kleine kinderen ' , in groezelige e
Page 34 and 35:
oude djaït de naald van de naa,ima
Page 36 and 37:
heerser over mijn kinderbestaan. Ik
Page 38 and 39:
die zijn hart verpand had aan Java,
Page 40 and 41: had,' op het zadel tussen twee berg
Page 42 and 43: had, en praatten in het Soendanees,
Page 44 and 45: plekken tussen de bomen. De echo's
Page 46 and 47: joen waren, zaten wij aan tafel in
Page 48 and 49: hier, als je jarig bent. Ze kunnen
Page 50 and 51: _ ben wegbrengen van mijn gasten te
Page 52 and 53: gere gestalte, asblond haar, dat zi
Page 54 and 55: jij je geen zorgen over te maken.'
Page 56 and 57: oorloofd achtten om ons dit genoege
Page 58 and 59: maakte een verwaarloosde indruk. 'A
Page 60 and 61: elàng van het beroep van arts, ove
Page 62 and 63: administrateursvrouw was. Zij was o
Page 64 and 65: stroomde. Wij gooiden onze kleren o
Page 66 and 67: van de grote pleinen, de witte gebo
Page 68 and 69: genomen lag in een rommelige buurt,
Page 70 and 71: en deed voor hem wat zij kon. Zij e
Page 72 and 73: daden en woorden. Ook wat Lid à 's
Page 74 and 75: van huid en haar was . Bij dit meis
Page 76 and 77: wat voor jou?' Oeroeg smeet zijn si
Page 78 and 79: Kebon Djati en de omgang met mij aa
Page 80 and 81: wegen tot opname van. een jongen di
Page 82 and 83: (ik had immers evenmin leiding in d
Page 84 and 85: model raceauto. Ik zag Eugenie erna
Page 86 and 87: Oeroegs vader in de diepte verdwene
Page 88 and 89: Ik besefte in een flits wat zij mij
Page 92 and 93: met de vrouw die ik in Soekaboemi,
Page 94 and 95: 'Je houdt wel je hand op bij Lida.'
Page 96 and 97: praten. De scheiding tussen hun wer
Page 98 and 99: Ik herkende hem dadelijk aan zijn b
Page 100 and 101: weest om de schade op te nemen. Maa
Page 102 and 103: Het was in ons gegroeid en gerijpt,
Page 104 and 105: Lofrede Nederland Leest 2009 Willem
Page 106 and 107: takeld, geslagen en getrapt worden;
Page 108 and 109: de dijk in de volgelopen uiterwaard
Page 110 and 111: Heren van de thee {roman, 1992} CPN
show all

Oeroeg (Hella Haase) in pdf

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?