Oeroeg (Hella Haase) in pdf

een gevouwen blad. Dan kwam de trein binnen: de
kleine berglocomotief met zijn sleep van wagons zon­
der ramen. In de wagons waren houten banken in de
lengte geplaatst. Hoewel Oeroeg en ik tweede klas
mochten reizen, verkozen wij de drukke wagons,
waar wij vaak een vrucht of een handvol katjang kre­
gen en waar steeds iets te horen of te zien viel. Van
dat traject door het bergland van de Preanger ken ik
iedere steen, iedere telegraafpaal, iedere brug. Met
gesloten ogen zou ik het landschap aan weerskanten
van de ramen kunnen tekenen: de afdalende terrassen
van de rijstvelden, de dichtbegroeide, kegelvormige
heuvels, die verderop overgingen in blauwe bergkam­
men, de oogsthuisjes op het veld, de desawoningen
tussen bamboebosjes, van tijd tot tijd een witgepleis­
terd stationsgebouwtje, waar groepen marktgangers
met hun waren stonden te wachten. Als wij in Soeka­
boemi kwamen, scheen de zon al krachtig en deelde
de wereld in schel licht en koele schaduw. Wij liepen
een eind door de stad - want voor onze begrippen
was Soekaboemi een stad - en dan scheidden zich
onze wegen: Oeroeg ging naar zijn school, ik naar de
mijne. Er was weinig verschil in de leerstof die wij te
verwerken kregen; alleen had Oeroeg als extra vak
Nederlands. De uren die wij in de schoollokalen door­
brachten, moeten vrijwel identiek zijn geweest. Zowel
bij hem als bij mij het nooit eindigende gegons van
kinderstemmen, die in koor een les opdreunen, en
het begeleidende geluid vari schuifelende voeten, het
krassen van griffels en pennen, terwijl buiten de bo-