Verslag van het seminarie "De dienstencheques: springplank of ...

thuiszorg. De studie was besteld door de minister van Sociale Zaken van het
Waals Gewest. De analyse heeft aangetoond dat er binnen de diensten voor
gezinshulp veel over het beroep is nagedacht: er wordt echt geprobeerd het
gebruik van dienstencheques voor te behouden aan gebruikers die niet
zorgbehoevend zijn en aan relatief technische diensten die beperkt blijven
tot huishoudelijk onderhoud. Dat vergt heel wat omkadering van de
werknemers: zij moeten immers exact weten welke dienst ze de gebruiker nu
juist verstrekken. Op die manier kan worden nagegaan of men binnen de
grenzen van het wettelijk toegestane blijft. Omdat de diensten voor
gezinshulp beide beroepen goed kennen, stemmen ze beide types hulp
goed op elkaar af; de kwestie stelt zich dan ook veeleer voor de andere
dienstenchequeverstrekkers. Ze zou de verschillende verstrekkers van de
andere sectoren willen vragen wat zij doen om exact te weten welke dienst
bij de gebruiker thuis wordt verstrekt. Hebben zij een idee van het profiel van
de gebruikers die op hen een beroep doen? Van de aard van de behoeften
waaraan ze tegemoet komen? Hoe garanderen ze dat ze het beroep van
gezinshulp niet in het gedrang brengen? Bij dergelijk type diensten staat de
vertrouwensrelatie centraal. De situatie van de bejaarden – we zien dat een
groot percentage onder hen van deze maatregel gebruikmaakt – zal met de
tijd veranderen. Hoe volgen ze de vraag op, en denken ze eraan de
gebruiker indien nodig door te sturen naar de dienst voor gezinshulp?
Lydia Heyligen wenst in te gaan op de twee vorige interventies. Ten eerste
denkt ze niet dat het werk van familiehulp of van familiehelpsters in gevaar
komt door de poetshulp met dienstencheques te steunen. De familiehelpsters
worden nu al veel te veel ingeschakeld in de poetshulp, terwijl het eerder hun
taak is om te koken, te wandelen met de senior, een koffie te drinken met
hen…. Veel diensten binnen de erkende thuiszorg zouden dringend
verandering moeten brengen in de functieomschrijving van de
familiehelpsters, zodat ze meer taken doen waarvoor ze zijn opgeleid. Ten
tweede wenst ze te reageren op Didier Verbeke, meer specifiek op het feit
dat hij zei dat 2,5 euro als werkelijk gevraagde prijs voor sommige mensen
nog te hoog is. Het OCMW neemt ook dat bedrag ten laste, als na sociaal
onderzoek blijkt dat mensen dat absoluut niet kunnen betalen.
Johan Blondé wil kort reageren op de vraag over de opvolging. Hij zegt dat
hij altijd de poetsvrouw vergezelt bij het eerste contact met de gebruiker, dit
om te zien om wat voor soort klant het gaat. En nadien gebeurt de evaluatie
door regelmatige telefoongesprekken met de gebruiker of door langs te
gaan bij de betrokkenen zelf.
56