Wetenschapswinkels worden opgestart in Vlaanderen

We analyseerden de antwoorden van de organisaties eveneens per provincie en per soort
organisatie. Omwille van het lokale karakter van (maatschappelijke) vragen en/of problemen
is het immers belangrijk te weten welke problemen men waar moet situeren. We kwamen tot
de conclusie dat er per provincie, op basis van dit onderzoek geen wezenlijke verschillen
vastgesteld konden worden in vergelijking met de resultaten voor Vlaanderen in zijn geheel.
De behoefte aan wetenschapswinkels in de verschillende provincies is met andere woorden
ongeveer even groot als de behoefte aan wetenschapswinkels in Vlaanderen.
We analyseerden eveneens de antwoorden van de organisaties per soort. Het is immers
belangrijk om een beeld te hebben van het profiel van het cliënteel, zeker met het oog op
promotionele aangelegenheden. We onderstrepen vooral bij dit deel het kwalitatief karakter
van dit onderzoek. De opdeling in verschillende soorten organisaties brengt een aantal
problemen met zich mee. De manier waarop de organisaties zichzelf identificeerden verschilt
van de manier waarop dat werd gedaan bij het opsporen van de verschillende organisaties.
Bovendien is achteraf gebleken dat de manier waarop de verenigingen zichzelf identificeren
niet consequent is. Toch hebben we getracht om aan de hand van de gegevens die toch
voorhanden zijn tot een aantal interessante inzichten te komen. We kwamen tot de conclusie
dat de overheidsinstanties en de verenigingen voor gehandicapten het meest en de
sportverenigingen, verenigingen voor jongeren, verenigingen voor ouderen en verenigingen
voor gezinnen het minst behoefte hebben aan wetenschapswinkels.
De tweede doelstelling van dit onderzoek was nagaan of behoefte aan wetenschapswinkels
volstaat om het welslagen van een wetenschapswinkelconcept te garanderen. Uit hoofdstuk
4 van het theoretisch kader is gebleken dat het antwoord op deze vraag ‘nee’ is. In dit
hoofdstuk worden de successen en de mislukkingen van wetenschapswinkelinitiatieven
binnen en buiten de Europese Unie besproken. Dit gebeurt aan de hand van het model van
Stewart en Kahn dat vertrekt vanuit de vaststelling dat het succes van wetenschapswinkels
afhankelijk is van vier factoren: cliënten (de sociale vraag naar wetenschappelijk onderzoek),
wetenschappers (aanbod aan onderzoekscapaciteit), hosts (instellingen die structurele
ondersteuning geven aan wetenschapswinkels) en personeel (individuen die de filosofie van
een wetenschapswinkel in de praktijk omzetten). Ook aan beleggers en beleidsmakers wordt
in dit model een belangrijke plaats toegekend. Investeringen en reguleringen kunnen immers
in sterke mate de ontwikkelingen van wetenschapswinkels beïnvloeden. De vier essentiële
factoren, zoals hierboven beschreven, opereren steeds binnen specifieke sociaal-politieke,
culturele en wetenschappelijke contexten die verschillen van land tot land. Ook deze
overwegingen worden in het model opgenomen. De besprekingen van de
wetenschapswinkelontwikkelingen in de verschillende landen heeft aangetoond dat het
aandeel van de vier essentiële factoren uit het model van Stewart en Kahn even groot is. Dit
impliceert dat problemen rond één of meerdere van de andere essentiële factoren (zelfs al is
118