Wetenschapswinkels worden opgestart in Vlaanderen

onderscheidt hij voorlichting van reclame en propaganda door te wijzen op het verschil in
belangen. Bij reclame gaat het om verkoop van een product, bij propaganda om het gelijk
van de afzender, bij voorlichting om de hulp aan de ontvanger. 22
Van den Ban omschrijft voorlichting als ‘bewust gegeven hulp bij menings- en besluitvorming
door middel van communicatie’. 23 De definitie van Katus is in principe een combinatie van
elementen uit beide voorgaande definities: “een vorm van sociale communicatie, waarbij
stelselmatig wordt gestreefd naar overdracht van informatie, teneinde de ontvanger hiervan
in staat te stellen tot zelfstandige en bewuste menings- en besluitvorming met betrekking tot
een concrete probleemsituatie”. 24
Er zijn nog vele tientallen andere omschrijvingen in omloop, maar vooral de definitie van Van
den Ban is een omschrijving waarin vele voorlichters zich herkennen. Die overeenstemming
over de omschrijving verhult een enorme diversiteit in doelstellingen en activiteiten. 25
1.1.2. Het begrip ‘wetenschapsvoorlichting’
Wetenschapsvoorlichting mag gezien worden als het oudste terrein van voorlichting. 26 Katus
definieert wetenschapsvoorlichting als ‘voorlichting omtrent wetenschapsbeoefening in al
haar facetten’. 27 Wiedenhof formuleert het op een meer complexe manier als ‘intentionele
hulp door middel van communicatie bij beeld-, oordeels- en besluit(om)vormingsprocessen
rond problemen en kwesties met een (natuur)wetenschappelijk en/of technisch aspect’. 28
Canini definieert wetenschapsvoorlichting dan weer iets eenvoudiger als ‘het verschaffen van
gepopulariseerde informatie over wetenschap, wetenschapsontwikkelingen, -toepassingen
en –beleid aan het grote publiek’. 29
1.2. Voorlichtingsfunctie van wetenschapswinkels
22
VAN RULER (A.A.). ‘Voorlichting in Nederland’. In: WILLEMS (J.) en WOUDSTRA (E.) (eds.). Handboek
Wetenschaps- en Technologievoorlichting. Groningen, Martinus Nijhof, 1993, p. 47
23
VAN DEN BAN (A.W.). ‘Voorlichting en Voorlichtingskunde’. In: VAN GENT (B.) en KATUS (J.) (eds.)
Voorlichting; theorieën, werkwijzen en terreinen. Alphen aan den Rijn/Brussel, Samson, 1984, p. 29; WILLEMS
en WOUDSTRA. Op. Cit., p. 17
24
KATUS (J.). ‘Wetenschapsvoorlichting: ontstaan en ontwikkeling’. In: VAN GENT (B.) en KATUS (J.) (eds.)
Voorlichting: theorieën, werkwijzen en terreinen. Alphen aan den Rijn/Brussel, Samson, 1984, p. 242
25
WILLEMS en WOUDSTRA. Op. Cit., p. 15
26
VAN RULER. Op. Cit., p. 53
27
KATUS. (1984). Op.Cit., p. 242
28
WIEDENHOF (N.). ‘Wetenschapsvoorlichting: hulp bij beeld-, oordeels- en besluit(om)vorming’. In: KATUS
(J.) en WIEDENHOF (N.) (eds.). Wetenschapsvoorlichting: achtergronden, theorieën en praktijken. Amsterdam,
Intermediair, 1980, p. 89
29
CANINI (G.). ‘Wetenschapsvoorlichting: de link tussen wetenschap en publiek’. In: Mediagids, 1992, jg. 21,
p. 2
13