Twi%er − april 2008 april 2008 april 2008 - Studievereniging TWIST

20
voor workshops waar ze een paar weken aan o.a. vertaling werken. De mensen op
kantoor werken aan het verder ontwikkelen van de orthografie en de
grammaticabeschrijving. Het voordeel van zo’n project is dat het gaat om verwante
talen. Je kan elkaars kennis gebruiken. Ik heb zelf gewerkt met een spreker uit het
Sangu-gebied die sinds kort in Mbeya woont voor zijn studie. Dat was ideaal,
omdat ik bijna elke dag met hem werkte.”
Marianne kwam dus in een vooropgezet project terecht. Aan de ene kant was het heel fijn
dat ze niet zelf een niche in het vakgebied hoefde te zoeken en haar werkplek en
informanten te regelen, maar ze hoorde ter plaatse pas over welke taal ze zich mocht
buigen! Een toegespitste voorbereiding was dus niet mogelijk. Wel kon ze bouwen op
haar theoretisch taalkundige kennis en, door bijvakken bij Afrikaanse taalkunde in Leiden,
enige beheersing van het Swahili. Aan praktische voorbereidingen kostten
subsidieaanvragen, inentingen, vliegtickets, en het in onderhuur stellen van de kamer vrij
veel tijd om te regelen. Hoe zat het me de huisvesting?
“Tijdens een oriëntatiecursus op verschillende plaatsen in Tanzania heb ik ook een
week bij een Tanzaniaanse familie in huis gewoond. Toen ik in Mbeya aankwam,
ben ik in een guesthouse terechtgekomen waar ik een eigen kamer met een eigen
badkamer had. Uiteindelijk had ik ook de mogelijkheid om zelf te koken. Er waren
een paar appartementen waar ook mensen woonden van het project. Andere
kamers werden gehuurd door Tanzanianen of toeristen. Het was niet zo dat je op
een blank eilandje zat. Je had zowel contact met westerse mensen als met
Tanzanianen.”
Hoe was dat contact met Tanzanianen? Kon ze zich goed aanpassen aan de cultuur?
Heeft ze botsingen meegemaakt?
“Ik heb wel geprobeerd me aan te passen aan de cultuur. Ik vond het leuk, je komt
andere waarden tegen. Het is waardevol om te zien wat daar belangrijk is. Relaties
zijn daar heel belangrijk. Mensen komen heel vaak een praatje maken. Stel dat ik
op kantoor één van de personen die in een kamer zat nodig had, dan kon ik daar
niet binnenlopen zonder meteen iedereen in de kamer te begroeten.
Ik zal best dingen fout gedaan hebben. Als je een fout maakt, wordt daar in
Tanzania vaak om gelachen. Maar dat is meer om de schaamte weg te nemen dan
om je uit te lachen.”
Dat was de sociale kant. We willen ook wel iets weten over wetenschappelijke vondsten.
“Het werkwoordssysteem is ingewikkeld. Je vindt daar waarschijnlijk meer
dialectverschillen dan in Nederland, omdat daar geen geschreven standaarddialect
is. Op een gegeven moment vond ik verschillende vormen voor de verleden tijd:
het ene suffix gaat over de verre verleden tijd, een ander suffix gaat over het nabije
verleden tijd. De ene spreker maakt daar wel onderscheid in, de ander niet.
Momenteel wordt dit verder uitgezocht. Het is frustrerend dat je soms dingen uit
wilt zoeken, maar je komt er niet uit. Niet alles is helemaal te verklaren. Dat is de