Twi%er − april 2008 april 2008 april 2008 - Studievereniging TWIST

29
“Ik vind het systeem van AIO-schap in Nederland heel aantrekkelijk. Dat is eigenlijk de
reden dat ik hier ben gekomen.” Aha, dat compliment hebben we alvast binnen! “Het
systeem is zeker, het is makkelijker om subsidies te krijgen voor wat je wilt doen dan in
andere landen. Ik ben in Engeland geweest voor ik hier kwam. Daar zitten alle AIO’s
samen op één kamer; ze betalen ervoor om AIO te zijn. Hier krijg je een kantoor en wórd
je betaald.”
Kristina studeerde oorspronkelijk (sociale, economische, historische, culturele)
Ontwikkeling aan de School of Oriental and African Studies (SOAS) in Londen.
Langzamerhand schoof ze op naar de taalkunde toen ze meer en meer over Afrikaanse
talen, Bantoetalen, historische talen en later syntaxis leerde. Ze ging één jaar voor studie
naar Tanzania. Door dit alles had ze bíjna de juiste papieren om deel te nemen aan een
project over de syntaxis van Bantoetalen dat in 2004 in Leiden werd gestart. Dit was zo
uniek en zo goed toegespitst op haar achtergrond dat Kristina haar kans schoon zag.
Toen deed ze eerst nog de advanced masters in Leiden om haar kansen op een AIO-plek
nog verder te vergroten. “Dit was een merkwaardig, informeel programma. Je kon alle
vakken doen die je wilde, maar een scriptie schrijven was niet verplicht.” Ze vulde haar
programma op met vakken over formele syntaxis van de MPhil uit Utrecht.
Hoe moeilijk was het voor haar om deze positie te krijgen? “Ik heb alleen in Leiden
gesolliciteerd. Er zijn weinig plaatsen waar ze formele en Afrikaanse taalkunde doen en
waar ze bovendien zo goed subsidiëren dat je je er geen zorgen over hoeft te maken hoe
je aan je brood komt.” Hier wilden ze iemand die kennis had van theoretische taalkunde,
een Bantoetaal sprak en ook praktische ervaring met onderzoek. Er waren twee posities
en vier sollicitaties.” Kristina was te gespecialiseerd om geweigerd te kunnen worden.
Niet dat ze het voor de rest in haar schoot geworpen kreeg: ze was nog maar nauwelijks
geïnstalleerd of haar eerste veldwerkreis stond al voor de deur. “Het project startte in
september en ik deed mijn eerste veldwerk in december. In die tussentijd moest ik
uitzoeken dat ik moest solliciteren voor een onderzoeksvergunning, wat voor apparatuur
ik nodig had, wat ik moest kopen, wat duur is, wat goedkoop is, hoeveel geld ik te
besteden had. En dat alles in een paar weken.”
Kristina ondernam in totaal twee veldtochten naar Tanzania. De eerste keer kwam ze
negen maanden tussen de boeren in Lushoto terecht, een dorp in het noorden. “Ik
hoopte daar een puurdere vorm van taal tegen te komen.” Dankzij een eerder bezoek had
ze hier mensen leren kennen die haar konden helpen met het vinden van een
onderkomen. Toch kostte dat al met al erg veel moeite. “Je kan niet maandenlang zonder
computer werken, dus je hebt elektriciteit nodig. Dat maakt het erg moeilijk om iets te
vinden.” Ze woonde zowaar een tijdje in een huis met drie slaapkamers. Daarna sliep ze
in een herberg. Een voordeel ten opzichte van andere plekken in het dorp was dat alle
mensen in de herberg Sambaa spraken. Verder was ze gelukkig af was van de
herhaaldelijke waarschuwingen van mensen dat ze te jong was om op zichzelf te wonen
en toch echt eens op zich moest laten passen.
Jammer dat niet iedereen in het dorp zo begripvol was. “De mensen waren niet
vriendelijk. Kinderen gooiden dingen naar me en zaten achter me aan. Het was moeilijk