Opportuun 2007_nr9_omslag_03.indd - Openbaar Ministerie

16
‘Iedereen zou hier toch
willen werken?’
Zes vragen aan Lila Basgiet
Niets irriteert haar zo erg als mensen die haar niet geloven.
Zes vragen aan “waarheidsvinder” Lila Basgiet, trotse logistiek
medewerker op het Haagse Parket-Generaal. ‘Iedereen zou hier
toch willen werken?’
Eigenlijk valt de omgeving haar bitter tegen,
als Lila Basgiet op 21-jarige leeftijd aankomt
in Nederland en zich vestigt in de Haagse
Weimarstraat. Den Haag, mooie stad achter
de duinen? Niet echt, meent Basgiet in
juni 1977. Wát een contrast met Suriname,
waar haar wieg zowat onder de palmen van
Paramaribo had gestaan! ‘In het begin dacht
ik: ik wil terug. Al die huizen en grote flats
maakten op mij zo’n gesloten indruk. Het
was zomer maar alles zat dicht. Dat was in
Suriname wel anders.’
Langzaam maar zeker begint de Hofstad te
wennen. Ze gaat er direct werken, eerst in de
winkel van haar tante, kort daarna als filmafwerkster
bij Kodak in Rijswijk. Ze bouwt er
haar leven op, krijgt er kinderen. Inmiddels
maakt Basgiet (51) rationeel de balans op:
‘Ik heb niet veel meer in Suriname, hier heb
ik nu alles opgebouwd, en ik ben ook niet
meer zo jong, haha. Als ik terugwil zou dat
ook veel geld kosten. Nou ja, misschien als
ik nog eens heel veel ga erven.’ Weer schiet
Basgiet in de lach.
Het is 1982 en Lila stopt met werken, omdat
haar dochter Hermien zich aankondigt. Een
aantal jaar mist ze het werken niet, heeft ze
schik in het bestaan als getrouwde Hollandse
huisvrouw. ‘In 1985 werd mijn zoon Dinesh
geboren. Ik vond het mooi om mijn kinderen
groot te brengen en ze te zien opgroeien.’
Als haar zoon vier wordt, werkt ze zes uur
per dag bij de thuiszorg. Een hectische periode
is het: kinderen naar school brengen,
haasten naar het werk, daarna de kinderen
weer ophalen. En dan bevalt ook het werk in
de thuiszorg haar nog eens niet.
In 1989 volgt ze, via het Arbeidsbureau, aan
de Streekschool in Voorburg de BAM-opleiding:
Basis administratief medewerker. Ze
werkt vier jaar met veel plezier bij het GAK
in Scheveningen.
En dan krijgt ze dat auto-ongeluk waardoor
ze een tijd in de WAO belandt. ‘Ik was bij
mijn schoonzus in Spijkenisse geweest en
we reden terug naar Den Haag. Mijn man
reed, ik zat met mijn zoon en dochter achterin,
mijn zoon in het midden. Voor afslag
Zestienhoven zijn we van achteren aangereden
door een man. Dronken. En onverzekerd.
De auto is naar de rechterkant tegen
de vangrail geschoten, daarna schoot hij
weer terug. Mijn dochter werd de auto uitgeslingerd.
Twintig meter verderop lag ze op
de grond, op het gras bij het water. Het was
donker, het was in februari 1991, ongeveer
zeven uur ‘s avonds. In paniek liep ik rond
want ik kon mijn dochtertje niet vinden. Tot
een man op me afstapte en zei dat hij mijn
dochtertje had gevonden. Huilend vroeg
ik of ze nog leefde, ik mocht er nog even
niet naar toe. Haar rechter knieschijf en
linker onderbeen bleken gebroken, ze is een
aantal maal geopereerd, en ze kreeg twaalf
hechtingen in het voorhoofd. Maar ze is nu
weer gezond. Mijn zoon heeft een hersenschudding
en hersenbeschadiging opgelopen,
en bleef dat jaar zitten op school.
Mijn man kwam er gelukkig ongeschonden
vanaf. En zelf heb ik een harde klap op mijn
hoofd gekregen, waarvan ik, na al die jaren,
nog steeds een bultje heb.
Nog steeds ben ik op de snelweg wel bang,
maar mijn man rijdt ons wel weer. Elke keer
als iemand hard remt in de drukke straat
waar ik woon, hoor ik weer die klap van ons
ongeluk. Wat dat aangaat, zou ik wel in een
rustiger buurt willen wonen. Van het ongeluk
heb ik nog steeds wel wat hoofdpijn.
Maar ach, als het met mijn kinderen goed
gaat, gaat het met mij ook goed.’
31 juli van dit jaar stopt ze als receptioniste/
telefoniste bij een callcenter, waar ze zeven
jaar heeft gewerkt.
Een dag later stapt Lila in de lift van het
OM-hoofdkantoor. Op de derde etage vindt
ze even later haar nieuwe werkomgeving:
de afdeling HRM. Als ze in haar kamer uit
het raam naar beneden kijkt, ziet ze auto
na auto voorbijschieten. Over de Utrechtse
Baan, onder het Parket-Generaal door.
Wat zijn je dagelijkse werkzaamheden?
‘Ik werk drie dagen per week als medewerker
administratieve ondersteuning. Daarin
ben ik vooral logistiek medewerker voor