Opportuun 2007_nr9_omslag_03.indd - Openbaar Ministerie

OPPORTUUN Nummer 9– 2007 Verkeer 31
verkeer
Tijdens het rijden losse lading van het
voertuig laten vallen
Gerechtshof Leeuwarden 24 september 2007,
WAHV 07/00509
Aan de betrokkene is een administratieve
sanctie van € 200,– opgelegd vanwege het feit
“dat hij met een voertuig heeft gereden, terwijl
de losse lading die mogelijk van het voertuig
kon vallen, niet deugdelijk was afgedekt” (art.
5.1.2. in samenhang met art. 5.18.6, tweede lid
van het Voertuigreglement - VR). De verbalisant
had verklaard in het zaakoverzicht van het
CJIB dat de wagen (een betonmixer) beladen
was met cement en dat het voertuig over een
afstand van 30 meter cement verloor, vermengd
met grote kiezels. De betrokkene stelt dat het
beton vervoerd wordt in een daarvoor bestemde
vrachtwagen met betonmixer en dat anders dan
in de gevallen waarvoor de sanctie is opgelegd
geen sprake is van dat de chauffeur van de
vrachtwagen de lading zou moeten bevestigen of
afdekken. Het hof overweegt dat het begrip losse
lading, gelet op de toelichting in de regelgeving,
ziet op lading die naar zijn aard niet op of aan
het vervoermiddel bevestigd kan worden, maar
los op of in het vervoermiddel geladen dient te
worden. Naar het oordeel van het hof valt vloeibaar
beton in een betonmixer derhalve onder
het begrip losse lading als bedoeld in art. 5.18.6.,
tweede lid, VR. Naar de overtuiging van het hof
kan het niet anders dan dat er na het laden dan
wel lossen vloeibaar beton is achtergebleven in
de trechter en/of de stortgoot bij de opening van
de betonmixer. Ten aanzien van dit achtergebleven
vloeibaar beton heeft de betrokkene kennelijk
niet de nodige maatregelen als bedoeld in art.
5.18.6., tweede lid, VR genomen of laten nemen
om te voorkomen dat dat beton tijdens het rijden
van het voertuig kon vallen. Derhalve is naar de
overtuiging van het hof komen vast te staan dat
de gedraging is verricht. Volgt bevestiging van de
beslissing van de kantonrechter tot ongegrondverklaring
van het beroep.
Eén sanctie in plaats van drie?
Gerechtshof Leeuwarden 21 augustus 2007,
WAHV 07/00776
De betrokkene was in drie gevallen bekeurd voor
het overschrijden van de toegestane maximum
snelheid, t.w. om 10.32 uur op de rijksweg A28,
om 10.40 uur op de A12 en om 10.47 (ook) op
de A12. Hij stelt dat hij om de verkeersstroom te
bevorderen met het verkeer mee is gereden en
dat het niet de bedoeling kan zijn op één wegtraject
een drietal beschikkingen op te leggen binnen
een tijdsbestek van vijftien minuten. Het hof
is van oordeel dat de onderhavige gedraging niet
hetzelfde feit betreft als de 8 en 15 minuten later
gepleegde snelheidsovertredingen. De betrokkene
heeft in dit tijdsbestek voldoende gelegenheid
gehad zich aan de geldende maximumsnelheid
te houden, hetgeen hij heeft nagelaten. Dat er in
dit geval slechts een aantal minuten tussen beide
feiten zit, maakt nog niet dat er sprake is van één
feit. Volgt bevestiging van de beslissing van de
kantonrechter tot ongegrondverklaring van het
beroep.
Eén sanctie in plaats van twee?
Gerechtshof Leeuwarden 17 juli 2007, WAHV
07/00506
De betrokkene is geverbaliseerd voor een tweetal
snelheidsoverschrijdingen. De eerste vond plaats
om 12.58 uur op de N31 en de tweede (de onderhavige
“Mulder-zaak”) om 13.05 uur op de A7.
Voor het eerste feit is de betrokkene inmiddels
strafrechtelijk veroordeeld. Door de gescheiden
behandeling van de twee zaken meent de
betrokkene in zijn verdediging te zijn geschaad.
Door toepassing van het “ne bis in idem”- beginsel
én het leerstuk van de voortgezette handeling
hadden de beide zaken in één strafzaak in hun
onderlinge samenhang beoordeeld dienen te
worden. Er is immers sprake van één gedraging
met hetzelfde schuldverwijt, binnen korte tijd na
elkaar begaan als gevolg van één en dezelfde
gemoedstoestand gedurende dezelfde rit. Nu
reeds een strafrechtelijke vervolging voor de
eerste overtreding heeft plaatsgevonden, is het
opleggen van een administratieve sanctie in strijd
met algemene beginselen van behoorlijk bestuur.
Het hof is anders dan de betrokkene van oordeel
dat de onderhavige gedraging niet hetzelfde feit
betreft als de vijftien kilometer en zeven minuten
eerder gepleegde snelheidsovertreding. Dit geldt
te meer nu de betrokkene immers bij het verlaten
van de N31 en het oprijden van de A7 zich in
een nieuwe verkeerssituatie heeft begeven waar
andere (snelheids-)regels golden. Derhalve is
hij na de overtreding op de N31 nadrukkelijk
opnieuw in de gelegenheid geweest om zich
aan de geldende maximumsnelheid te houden,
hetgeen hij opnieuw heeft nagelaten. Dat er in
dit geval ‘slechts’ zeven minuten tussen beide
feiten zit en dat er wellicht “causaal verband”
tussen die feiten bestaat, in de zin dat de betrokkene
haast had, maakt nog niet dat er sprake is
van één feit. Voor zover wordt aangevoerd dat er
sprake zou zijn van een voortgezette handeling in
de zin van art. 56 van het wetboek van strafrecht
geldt, dat art. 2, eerste lid, WAHV voorzieningen
van strafrechtelijke aard uitsluit. Volgt bevestiging
van de beslissing van de kantonrechter tot
ongegrondverklaring van het beroep.
Vluchtstrook-gebruik of dóórstromen?
Gerechtshof Leeuwraden 2 oktober 2007, WAHV
07/00574
De betrokkene is een sanctie opgelegd voor
(volgens de verbalisant over ca. 300 meter) het
buiten noodzaak gebruik maken van de vluchtstrook.
Hij stelt echter dat de betreffende afrit
geregeld zorgt voor grote verkeersopstoppingen
waarbij de file op de afrit doorloopt tot op de
hoofdbaan van de snelweg, hetgeen gevaarlijke
situaties oplevert. De vaste praktijk is ontstaan
dat het verkeer op de afrit zich splitst in twee
stromen: één voor het verkeer dat onder aan de
afrit linksaf slaat en één voor het rechtsafslaand
verkeer. Omdat de afrit slechts uit één rijstrook
bestaat, maken beide stromen daarbij deels
gebruik van het links, resp. rechts naast de doorgetrokken
streep gelegen wegdek. Deze situatie
doet zich op vergelijkbare afritten elders in het
land ook voor en wordt gewoonlijk gedoogd. De
betrokkene is van mening dat het in strijd is met
het gelijkheidsbeginsel dat hij voor deze gedraging
is geverbaliseerd. Het hof overweegt dat een
gebrekkige doorstroming van het verkeer niet
als een noodgeval in de zin van deze bepaling
kan worden aangemerkt. Het door de betrokkene
geschetste gebruik van de vluchtstrook ter
bevordering van de doorstroming van het verkeer
is naar het oordeel van het hof, hoewel uit praktische
overwegingen niet geheel onbegrijpelijk,
maar onaanvaardbaar. Wanneer de inrichting van
de weg ontoereikend is om de verkeersstroom
aan te kunnen, is het aan de wegbeheerder
om de nodige maatregelen te treffen. Van enig
gedoogbeleid ter zake is - anders dan de betrokkene
kennelijk meent - geen sprake. De enkele
omstandigheid dat wellicht veel vergelijkbare
gedragingen om welke reden ook onbestraft
blijven, brengt – wat daar verder ook van zij – niet
mee dat in het onderhavige geval van de sanctie
moet worden afgezien. Het hof ziet evenmin
aanleiding om het bedrag van de sanctie te matigen.
Volgt bevestiging van de beslissing van de
kantonrechter tot ongegrondverklaring van het
beroep.
Tekst: Koos Spee,
Bureau Verkeershandhaving OM.
Voor complete teksten, bel 0346-333310.