ANGELIQUE OMNIBUS - ElectronicsAndBooks

vroedvrouw onder haar boerenmuts deed pijn aan haar ogen, zoals
ook de vurige, rode bal van de ondergaande zon dat kan doen. De
hele nacht door leverde de goede vrouw in haar eentje een wan-
hopig gevecht om dat vreemde, bijna onwezenlijke schepseltje met
die honingkleurige lokken en dat bijzonder fijne, licht gebruinde
gezichtje te redden. Tijdens deze behandeling trok echter plotseling
alle kleur uit Angéliques gezichtje weg; haar wangen werden wasbleek
en haar oogleden kregen een grauwe tint, terwijl haar lippen paars
werden. De vroedvrouw vreesde het ergste.
,,Kom meisje, sterk wezen," fluisterde ze haar patiënt in het oor,
maar deze had het bewustzijn reeds half verloren.
Vanuit een zwarte verte keek Angélique naar de schaduwen die
zich rondom haar bewogen. . . Daarna kreeg ze een gevoel van ver-
lichting, voelde hoe men een fris laken onder haar schoof en nu kon
ze ook de koperen schaal met lauw water die naast haar stond
flauwtjes onderscheiden. Ze begon zich wdt beter te voelen; het
ijzig-koude gevoel dat haar ledematen scheen te bevriezen, nam ge-
leidelijk af. Iemand schudde haar door elkaar; iemand gaf haar een
kroes hete wijn te drinken.
,,Drink dar meteen op, kind, daar sterk je van aan; je hebt zoveel
bloed verloren . . ."
Ze rook nu duidelijk de scherpe lucht van het kruidige vocht, de
geur van kaneel, van gember. 0, de geur van kruiden! De geur die
de gedachte aan heerlijke reizen opriep . . . het was Savary, die dat
had gezegd. Ook de oude Savary was al dood.
Angélique sloeg haar ogen op en zag een groot raam, geflankeerd
door lioge, zware gordijnen.
,,Wanneer wordt het dag ?" mompelde ze.
De vrouw met het rode gezicht, die naast het bed zat, nam haar
met een voldane uitdrukki~ig op.
,,Het is al bijna ochtend!" verklaarde ze opgewekt. ,,\\'at u door
het raam ziet, is de grauwe nevel die boven de rivier hangt. Het zal
straks wel fris worden, echt een dag om rustig in bed te blijven en
geen voet buiten de deur te zetten! U hebt een goede dag uitgekozen,
dat moet ik zeggen! En nu u geholpen bent," voegde ze er zachtjes
aan toe, ,,bent u tenminste meteen van dat gevalletje af. Wie weet
waar dat ongeval goed voor is geweest!"
Haar blik ontmoette de van woede fonkelende ogen van Angdique
en haastig besloot ze: ,,Voor een voorname dame als u is een kind
immers altijd een onaangename verrassing! Ik weet daar heus wel
iets vanaf, hoor! Er zijn er genoeg die me vragen of ik ze van hun
ongewenste vrucht kan afhelpen. Bij u ging het trouwens nogal gemakkelijk,
al hebt u me op een gegeven moment de schrik op het lijf
gejaagd, zo wit werd u!" En daarna, enigszins verontrust omdat haar