ANGELIQUE OMNIBUS - ElectronicsAndBooks

HOOFDSTUK IV
D
e vdder van Angélique, baron De Sancé, was een jaar tevoren,
in de loop van de winter die haar vertrek naar
Marseille voorafging, gestorven. De aankondiging van een
bezoeker die deze naam droeg, had dan ook tot resultaat,
dat Angélique onmiddellijk overeind schoot. Ze kon haar
oren niet geloven. De man die op de drempel van de salon was verschenen,
gekleed in een bruin pak, waaronder een paar grote, bemodderde
schoenen uitstaken, vertoonde een onmiskenbare gelijkenis
met haar vader. Plotseling herkende ze het gezicht met die gesloten,
bijna norse uitdrukking erop, dat de jongens De Sancé zoveel op
eikaar deed lijken. Eén van haar broers dus. Gontran ? Neen, het was
Denis.
,,Ben jij het werkelijk, Denis ?"
,,Goedemiddag," was al wat hij antwoordde.
Toen ze naar Marseille vertrok was Denis nog soldaat geweest en
als zodanig gelegerd in een garnizoen dichtbij Parijs. De man die haar
nu tegemoettrad, was echter een landjonker, die er al precies dezelfde
zware tred opna hield als de oude baron Armand, terwijl de enigszins
zorgelijke uitdrukking op zijn gelaat haar eveneens sterk aan haar
vader deed denken.
,,Zo, daar ben ik dan," sprak Denis. ,,Van monsieur De Mariilac,
gouverneur van deze provincie, heb ik order gekregen, je een bezoek
te brengen. En daarom zie je me dus."
,,Het lijkt notabene wel of onze familie alléén leeft om orders uit
te voeren!"
,,De situatie is verre van eenvoudig, zusje."
,,Wat is er dan gebeurd ?"
,,Dat vraag jij me? Terwijl alle politiemannen uit het gehele
koninkrijk je op de hielen hebben gezeten en je onder zware bewaking,
als de eerste de beste misdadiger, naar je land bent teruggevoerd!
Iedereen praat erover !"
,,Dat is me bekend. Maar wat is er verder dan nog gebeurd?"
Met een blik waaruit de grootst mogelijke ontreddering sprak,
liet Denis zich in een leunstoel neervallen.