ANGELIQUE OMNIBUS - ElectronicsAndBooks

tijdens haar verblijf in het Middellandse Zeegebied wel in slapeloze
nachten voor zich had gezien, wanneer zij terugdacht aan het hof
van Versailles, waar bedreigingen, samenzweringen en pogingen tot
vergiftiging aan de orde van de dag waren. Dat alles was zij ontvlucht,
dat alles had zij voor altijd verworpen. En nu diende het zich des-
ondanks opnieuw aan, met meer kracht dan ooit, en duidelijk voelde
ze de haat, de sluwheid en de verdorvenheid die erachter staken.
,,Madame," voegde De Marillac nog op zachte toon aan zijn betoog
toe, ,,schenkt u ons de bewijzen van uw goede wil en wij zullen u
voor het ergste behoeden. Wij kunnen de koning bijvoorbeeld ver-
zoeken, de straf die hij u heeft opgelegd te verzachten, zodat uw
rijtuig althans niet buiten de hekken van het paleis zal behoeven te
wachten. Ook kunnen wij we! iets doen aan die donkere Medij . . .
aan die eed van trouw. . ."
Hooghartig wees ze alie bemiddelingspogingen van de hand met
een simpel: ,,Bent u uitgepraat, heren?"
De gouverneur kneep zijn lippen opeen.
,,Neen, madame! Ik moet u uit naam van de koning nóg een
persoonlijke boodschap overbrengen. Deze."
Haastig verbrak Angélique het zegel; onmiddellijk herkende ze
het handschrift van Lodewijk de Veertiende.
,,Hartje van mij, onvergetelijk juweeltje. . ." las ze, doch de
letters dansten voor haar ogen; ze zou wachten met deze brief te lezen
tot de onaangename bezoeGers vertrokken waren.
Daarop trokken 's konings afgezanten zich terug. Monsieur De
Marillac keek nog éénmaal om en haalde zijn schouders op. Hii zou
de koning laten weten dat de geestelijke toestand van madame Du
Plessis verre van bevredigend was. Ze betoonde zich nog even hoog-
moedig als vroeger, hoewel dit natuurlijk maar schijn was. Eigenlijk
dom van hem, dat hij naar De Solignac had geluisterd en zich op
diens verzoek in deze zaak had gemengd. Veel vruchten had zijn
bezoek in elk geval niet afgeworpen - niet voor de koning, niet voor
hemzelf en evenmin voor de Orde van het Heilige Sacrament. Maar
misschien zou de markiezin wel spoedig overlijden.
,,Heren, nog een ogenblikje!"
Als vastgenageld bleven zij op de drempel staan. Angélique richtte
zich op haar ene elleboog op. Haar loshangende haar deed denken
aan een bleke aureool, die het geflonker van haar ogen nog versterkte.
,,Heren, wilt u de koning zeggen dat hij niet het recht heeft, zich
jegens mij zo goedgunstig te betonen."
,,Wat bedoelt u, madame ?" vroeg De Marillac verbaasd. ,,Acht
u zichzelf de goedheid van zijne majesteit onwaardig ?"
,,Neen. Ik bedoel alleen dat zijn goedheid mij niet prettig aandoet.
Hij beledigt mij met zijn beminnelijk schriiven. Wij zijn immers