ANGELIQUE OMNIBUS - ElectronicsAndBooks

smalle reet in een der muren een vaal streepje daglicht binnenviel.
Door deze spleet ontsnapte tevens de rook, afkomstig van een be-
scheiden houtvuurtje, waarop een gietijzeren kookketel rustte.
De jonge vrouw ging op een platte steen zitten en wachtte rustig
af, zoals ze ook vroeger gedaan had wanneer ze de oude Mélusine
om raad kwam vragen. De oude toverheks was echter erg veranderd;
ze zag er nog ouder en taniger uit dan vroeger. Meewarig nam An-
gélique haar broodmagere gestalte op. Men zei dat deze MClusine de
meest wijze doch tevens de gevaarlijkste tovenares uit de wijde
omtrek was, die koortsverwekkende dranken brouwde en in staat was
de duivel zelf in een notedop te vangen. Jonge meisjes die van het
rechte pad waren afgeweken alsook degenen die het beu waren,
nog langer te wachten op de natuurlijke dood van een rijke erfoom,
vereerden de oude tovenares elk op hun beurt met een heimelijk
bezoek.
,,Wat wil je van me, hartje ?" herhaalde de oude vrouw met haar
diepe, fluweelzachte stem. ,,Wil je dat ik je de toekomst voorspel?
Wil je dat ik je help, je geliefde te vinden ? Of wil je dat ik een drank
voor je brouw die je, na de beproevingen van je lange reis weer geheel
de oude maakt ?"
,,U heeft mij dus herkend?" riep Angélique verrast uit. ,,Maar
hoe weet u dat ik een verre reis achter de rug heb ?"
,,Ik zie om je heen de ruimte. . . een brandende zon. Geef me je
hand en ik zal je de toekomst voorspellen."
Doch Angélique weigerde, de oude vrouw haar hand toe te steken.
,.Ik kom u iets veel simpelers vragen. Jij, Mélusine' kent alle uit-
hoeken van dit woud. Kun iij mij vertellen waar de mannen zich
schuilhouden die soms bijeenkomen om gezamenlijk te bidden en
met de boeren uit de omliggende gehuchtjes psalmen zingen?
Een ernstig gevaar bedreigt hen. Ik wilde die mannen graag waar-
schuwen, maar ik weet niet waar ze zich bevinden."
Er kwam plotseling be eging in de oude vrouw. Ze rees half
overeind en begon met beide armen druk te gesriculeren.
,,Waarom wil je die mannen van de duisternis beschermen, jij,
die uit het volle daglicht komt ?"
,,Je weet dus waar ze zitten ?"
,,Zeker weet ik dat! Ze bezorgen mij last genoeg, door voortdurend
hier in de buurt takken te breken en mijn planten te vertrappen.
hls ze daarmee door blijven gaan, zal ik eerstdaags niet één blad
meer over hebben om mijn kruiden tussen te drogen. Er komen er
namelijk steeds meer; als wolven sluipen ze door het bos en als ze bij
elkaar zijn, zingen ze het hoogste lied. De dieren zijn bang voor hen,
de vogels zwijgen verschrikt en zelf heb ik al een paar maal de vlucht
genomen, zozeer tuitten mijn oren van dat luide gezang. Begrijp je