ANGELIQUE OMNIBUS - ElectronicsAndBooks

O, de listen en lagen van prinsen! Tegenwoordig fungeerde Condé
als schenker van de koningin en vervulde hij elke avond getrouw zijn
plicht ir, de hoge zalen van het slot te Versailles. De jonge koning was
de sterkste gebleken. Maar omzweefde de bittere geur van intrige
en opstand niet steeds nog dit sneeuwwitte kasteel, dat zich spiegelde
in de slotvijver vlakbij het woud, diep in een ver gelegen Franse
provincie ?
Angélique keek het raam uit. Haar oog viel op een slecht onder
houden hoek van het uitgebreide park. Zelfs het weelderige bladerd'ii
van de kastanjebomen met hun op roze vlammen geiijkende bloes en:^
konden deze wanordelijke indruk niet wegnemen. Duidelijk was te
zien, dat de mannen van Montadour hun paarden naar hartelust op
de gazons hadden laten grazen. Rechts zag men het glanzende water-
vlak van de slotvijver; twee zwanen haastten zich in de richting van
de oever. Ongetwijfeld hadden ze bemerkt, dat Barbe met Charles-
Henri kwam aanwandelen om hun stukjes brood te brengen.
Even later bracht Barbe de jongen binnen. Charles-Henri was nu
bijna vijf jaar oud en dank zij de toegewijde zorg van zijn kindermeisje
droeg hij nooit anders dan zijden of satijnen pakjes, alsof hij het
volgende moment aan het hof moest worden gepresenteerd. Nooit
maakte het kind zijn kleren vuil. Zonder een woord te zeggen bleef
hij voor Angélique staan, die vergeefse moeite deed, door op zachte
toon tegen hem te praten, een enkel woordje uit hem te krijgen.
,,Hij is anders pienter genoeg. Als hij maar wil !" viel Barbe uit, die
zich aan de zwijgzaamheid van haar pupil ergerde. ,,U moest hem
eens horen wanneer ik hem 's avonds naar bed breng en ik hem het
medaillon met uw portret erin in zijn handjes geef. Dan praat hij
honderduit! Maar misschien herkent hij u ook wel niet, omdat u er
tegenwoordig zo anders uitziet dan op dat portretje."
,,Vind je werkelijk dat ik zo veranderd ben?" vroeg Angélique,
haars ondanks enigszins ongerust.
,,U bent nog veel mooier dan vroeger!" verklaarde Barbe, ,,mk
al zou je dat bij nader inzien eigenlijk niet mogen beweren, want uw
haar ziet er op 't ogenblik allesbehalve verzorgd uit, om van uw huid
maar te zwijgen! Maar toch moet ik eerlijk zeggen, dat u er soms
uitziet als een mooi, jong meisje van twintig! Waarom weet ik niet,
maar toch is het zo. En uw ogen maken op andere mensen nog altijd
evenveel indruk als vroeger! Je zou als je u aankijkt zeggen, dat het
net is of u uit een andere wereld bent teruggekomen."
,,Dat is ook wel enigszins zo."
,,En verder," hernam de wouw strijdlustig, ,,moet ik zeggen dat
u voor mannen beslist nog verleidelijker moet zijn dan vroeger."
,,Laat de mannen alsjeblieft buiten beschouwing," zei Angélique,
schouderophalend. Ze liet haar blik langzaam over haar handen gaan.