ANGELIQUE OMNIBUS - ElectronicsAndBooks

veel prettiger dan in Melun. al is het regime er veel strenger. Om de
koning :L behagen moeten er voortdurend parades worden gehouden,
maar er bleef voldoende tijd over om het hof van nabij te leren kennen
en de talrijke feesten bij te wonen. Een minder aangenaam punt was,
dat we naar mijn zin wat al te veel in bijkomstigheden werden ge-
mengd. Zo moesten we bijvoorbeeld de oproerige activiteiten van de
metselaars en handwerkslieden zien te matigen . . . er werden daar in
Versailles namelijk grote werken uitgevoerd. Misschien herinner je
je dat nog wel."
,,Zeker herinner ik me dat."
Terwijl de jongeman zijn verhaal voortzette, rees voor Angélique
weer het decor van een reeds lang vergeten wereld op: de hoge opeen-
stapeling van gloednieuwe bouwstenen die door enorme steenzagen
knarsend op maat werden gezaagd; de steigers die langs de beide
vleugels van het slot waren opgericht; het gepiep en gesteun van alle
mogelijke werktuigen, de dreunende hamerslagen die tot ver in het
park weergalmden, het geknars van de stortkarren, het gekras van
de spaden. . . Een heel legertje werklieden was daar dag in, dag uit,
ijverig aan de arbeid geweest. Men had er overigens heel dom aan
gedaan, aldus Denis, een zo omvangrijke menigte werklieden op
één plek bijeen te brengen. De arbeiders werden behandeld als
slaven; ze mochten niet eens van tijd tot tijd hun familieleden be-
zoeken; neen, zij werden in en om Versailles letterlijk gevangen ge-
houden, zo bang was men dat zij, als men hen eenmaal liet gaan,
niet meer terug zouden komen. Welnu, velen van deze werklieden
begonnen zich danig aan die toestand te ergeren en deze ergernis
bereikte haar hoogtepunt toen de koning op het idee kwam, een water-
partij te laten aanbrengen in de omgeving van het bos, precies tegen-
over de brede trap, vanwaar men het uitzicht heeft op de Oranjerie.
Er heerste op dat moment een brandende hitte; moerasvliegen waren
in groten getale uit de vochtige bodem te voorschijn gekomen; vele
mannen leden aan ernstige koorts en elke dag stierven er . . . ,,Wij
zijn er nog bij geroepen om de doden te begraven en toen, op een dag,
gebeurde het."
Denis beschreef hoe er onder de slavenarbeiders plotseling een
felle opstand was uitgebroken. Gewapend met hun hamers, beitels
en ander gereedschap, waren de werklieden saamgedromd op de
terrassen, waar het tot bloedige gevechten was gekomen. De Zwitsers
- de leden van 's konings lijfwacht - waren op brute wijze vermoord
en hoewel er onmiddellijk grote groepen soldaten op de been waren
gebracht die opdracht kregen de rust in het park te herstellen, had
het toch ruim twee uur geduurd vóór men erin was geslaagd de
opstand te bedwingen.
De ongelukkigen hadden zich, verschanst achter hun stellages en